stixoi.info: Η τραμπάλα- Απ' τον Ζαπάτα στην Μαϊονχοφ

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η τραμπάλα- Απ' τον Ζαπάτα στην Μαϊονχοφ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130562 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Η τραμπάλα- Απ' τον Ζαπάτα στην Μαϊονχοφ

Θα τραμπαλίζομαι ως το φεγγάρι
μ' ένα συρμό ιδεών και gadgets, ν' αρπάξω απ' τη
συσσώρευση της κρατικής εξουσίας λίγη πέτσα,
το κατόπι με σάπιους εκδορείς θα με λειάνω τόσο που θα
γλιστρούν στις φλέβες μου τα ουρλιαχτά.
Με δυο ασπιρίνες θα καταπιώ, μαζί, λευκά
κελιά και νόμιμους θανάτους, έγκαιρους
και στο απυρόβλητο. Σφυγμομέτρηση
για την περάτωση μια ηθικής πορνογραφίας και
μιας μακράν πιο ανήθικης γραφειοκρατίας.
Η γειτονιά μου ζώστηκε από ράγες
-το μυαλό μου επίσης- βαρυγκωμά το
θέαμα και ο πρωτόγονος σεξισμός του
στο μέταλλο. Υπερθέρμανση των ορμών και του
νέου μοντέλου της Miele, ακόμη και τώρα
που τα τίναξε ο εργοδότης
-η εργοδοσία δεν πέθανε... τότε, ναι!-
Τα παιχνίδια μας τελικά φτιαχτήκαν από
χημικά εντόσθια ή ραδιενεργά σωματικά
υγρά ή δεν έχει σημασία.
Ως εκ του αποτελέσματος...
δηκτικά μηδενικά και μια αλφάβητος ανύπαρκτων αισθημάτων
Ο έρωτας απέκτησε τροχιά
κι η ηδονή ταλανίζεται περίεργα σε ζενίθ και ναδίρ
Η υπόκωφη τρομάρα του ανυποψίαστου
αποστάτησε,
ετερονομήθηκε
πια για τα καλά με μια επιχειρηματική συμβουλή: on/off...
-Πόσο χρεώνει ο ουρανός την τραμπάλα;
-Τίποτα
Ευτυχώς, γιατί... γιατί φορτώθηκα με πολλές διαθήκες


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

hamachein@hotmail.com

Denis 31-05-2008 @ 10:06	Τράμπα-, τραμπαλίζομαι, πέφτω και τσακίζομαι... ::yes.::
κώστας νησιώτης 31-05-2008 @ 10:11	Ως εκ του αποτελέσματος... δηκτικά μηδενικά και μια αλφάβητό ανύπαρκτων αισθημάτων Ως εκ του αποτελέσματος...
oulaloum 31-05-2008 @ 10:12	Τραμπάλα σε τρομονόμους και στην "έμφυτη αγάπη" του κεφαλαίου και της κρατική εξουσίας για την ζωή των κολασμένων που βράζουν στα καζάνια που προμυθεύονται σε κάθε καταναλαωτικό happening. Οι αλυσίδες πια χάσαν την μυσταγωγία των αισθήσεων. Γίναν αόρατες και ως εκ τούτου δυσδιάκριτες... Μα θα σπάσουν... Τραμπαλίζομαι κι εγώ φίλε Denis
χρηστος καραμανος 31-05-2008 @ 13:39	-Πόσο χρεώνει ο ουρανός την τραμπάλα; -Τίποτα -Ευτυχώς, γιατί... γιατί φορτώθηκα με πολλές διαθήκες!! ΩΡΑΙΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ,ΜΠΡΑΒΟ!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο