Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Γάτα με πέταλα (στον κ. νησιώτη)
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269421 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Γάτα με πέταλα (στον κ. νησιώτη)
 Καλημέρα αγάπες μου
 
[I]H νόνα μου η Μαρίκα παλιάς εποχής γυναίκα απ΄ το Φανάρι της Πόλης
συνοικισμός ιστορικός, ήτανε γάτα με πέταλα κοινώς. Την ερωτεύθηκε
ο παππούς σε ένα σουαρέ μέσα σε μια βραδιά κι άφησε οικογένεια
κι αρραβωνιαστικιά. Άνδρας ψηλός και έμορφος με στυλ βρωπαϊκό
και χρώμα Ανατολίας, ήξερε έλεγαν γλώσσες επτά
και ήτανε σε θέση υψηλή στης Πόλης τα τελωνεία, απόφοιτος από τη μεγάλη
του Γένους την σχολή «τι να το κάνεις μάτια μου» μου έλεγε η γιαγιά μου
«το είχε το μυαλό του στο πουλί». Ο πανικός του την χρονιά χίλια εννιακόσια είκοσι τρία
τον πάει με την οικογένεια εις την Μακεδονία «οι γνώσεις σας κύριε είν πολλές
και οι θέσεις είναι κοντές για το ανάστημα σας» τον στείλανε Αθήνα ανάθεμα σας.
Απόθανε απ την πείνα το Σαράντα «αν είχε μια ντομάτα γεμιστή και λίγα συκωτάκια
λιγούλια ντολμαδάκια και μια μερίδα κιοφτεδάκια θα ζούσε» έλεγε η γιαγιά
«χήρα με άφησε με τρία παιδιά, στα τριανταενιά». Τις συμβουλές της άρχισε
με το μπουμπούκιασμα μου «αν θέλεις τζιέρι μου τον άντρα σου ναχεις στο χέρι,
από τη μέση και κάτω μονάχα να σε ξέρει. Δεν πάει να είσαι όμορφη και γράμματα
να γνωρίζεις, νοικοκυρά στο σπίτι σου, τίμια στη ζωή σου, πρέπει ο άντρας εγγόνα μου
για να σε πεθυμήσει ποτάνα να είσαι στον έρωτα κρεβάτι όταν κάνετε
και να είσαι ερεθιστική πολύ πριν βγάλεις το βρακί. Είναι πλάσματα αδύναμα,
«αυτό» «ποιο έλεγα εγώ» μα κείνη το ξεπέρναγε λέγοντας πάλι «αυτό» γιαβρί μ΄
τους κυβερνάει, όχι ποτέ σου να μην πεις ακόμα και αν δεν θέλεις, στο υπογράφω
κοκόνα μου πως δεν θα καταλάβει με λίγα βαχ και πολλά αχ αχ εσύ θα τον τρελαίνεις.
Να τον εκάνεις να θαρρεί πως είναι ο πρώτος σε όλο το μαχαλά κι απάνω στον πλανήτη, τσαχπίνικα να του μιλάς και μην ξεχνάς σε κάθε πρόταση σου να βάζεις και απ ένα παλικάρι μου, λεβέντη μου, γιαβρί μου και στο φαγί του τα μυρουδικά να σπάζουνε την όσφρηση του. Ποτέ άβαφη να μην σε δει, μα ούτε και με ρόμπα και όταν κάτι θα θες πολύ με χάδια πάγαινε ρώτα. Να βάζεις αρωματικά μέσα εις την μπανιέρα όχι όμως δυνατά πολύ, έτσι θα γένονται ένα με του κορμιού σου την οσμή. Τα νυχτικά σου να είναι σε χρώματα παραλλαγή φωτιάς, θάλασσας και ουρανού και γης και όλα σου το λέω μεταξένια ακόμα και χειμώνα και όχι φανελένια. Να τον γλυκαίνεις το πρωί μην φεύγει πεινασμένος και τύχει καμιά
στο δρόμο του ξετσίπωτη και σου έρθει χορτασμένος. Τα χείλη σου πάντα
με κόκκινο της φλόγας περασμένα και στο στήθος, στους καρπούς, πίσω απ τα αυτιά
και στο λαιμό σου επίσης δύο σταγόνες άρωμα από λουλούδια της φύσης.
Να εδώ είναι η συνταγή και μου έδινε και άλλο χαρτί. Αυτά και άλλα πολλά έλεγε
η γιαγιά μου μέχρι να ταξιδέψει εκεί ψηλά σπουδές περσότερες να κάμει έγραφε
των αγγέλων το φιρμάνι. Τι έκανα εγώ; Διάβαζα το «The Hite report» να εκπαιδευθώ.
Αχ που να σας τα λέω, ντρέπομαι…ανεπίδεκτη μαθήσεως εκ φύσεως.
Πολύ κακιά μαθήτρια, δεν έβαλα μπροστά τις συμβουλές της νόνας μου Μαρίκας
δεν ήθελα ο μάγκας Πειραιώτης μου να μ΄ αγαπάει μοναχά για τα αχ….και βαχ…
και αχ….και βαχ…και αχ.. ναι… ξανά-μανά ααααααχ τ΄ ανάσκελα, τα μπρούμυτα μου και τα πλαγίως βογκητά μου…μα και για το μυαλό και την καλή καρδιά μου. Δυσλειτουργία εγκεφαλική είπε μια μέρα ο ασίκης μου τσατισμένος…γαμώ το πείσμα σου αυτό από τον πατέρα σου το πήρες, τον Αρκάδα …τι άλλο πια να πω με καθηγήτρια του έρωτα γιαγιά,
τόσο μαθήτρια κακιά!!!!!!! Εμένα το sex drive μου ειν φυσιολογικό αναφωνούσα ψύχραιμη να πας εσύ να κοιταχτείς . Λέτε φίλοι μου να ήμουνα τόσο χαζή;;; αλλά απ την άλλη μεριά γιατί ακόμα μετά από τόσα χρόνια πίνουμε το κρασόμηλο στα ποτηράκια της γιαγιάς μαζί;;; Α! να μη ξεχάσω να σας πω, πως είπα και στις κόρες μου καλού κακού, της νόνας μου της συνταγής
το μυστικό!!!!




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 24
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές - To those in hell who can imagine heaven
 
Α.Ε. ΕΠΕ
02-06-2008 @ 01:19
Γιααααααααννηηηηηηηηηηηηηηηηηηη!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν την πιστεύω καθόλου!
Μίλα μου εσύ της αποτυχημένης ::laugh.:: ::laugh.:: ::laugh.::
arpistre
02-06-2008 @ 03:04
ρε συ Μαργαρίτα,
ανάρπαστη θα γίνει η συνταγή της γιαγιάς σου ::laugh.::
κάνα αντίγραφο παίζει και για μας από δω
μήπως το δούμε αλλιώς;; ::laugh.::

::kiss.::
Aris4
02-06-2008 @ 03:55
Ιδιως το πρωι...
να μη φαινεστε σαν αρκουδες οταν ξυπνατε !!!! ::laugh.::

Δε πιστευω να φαω κανενα βρισιδι πρωινιατικα !!! ::whist.::

::kiss.::
arpistre
02-06-2008 @ 04:57
τι λες τώρα..
οι αρκούδες είναι καλλονές μπροστά μας
και να τρώτε όλο το φαγητό σας,
γιατί.. μπούουου!! ::devil.::
Α.Ε. ΕΠΕ
02-06-2008 @ 07:25
Arisςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς
Υιοθέτησε κι εσύ μιαν αρκούδα... ΜΠΟΡΕΙΣ!!!!!
Εγώ είμαι η Κατερίνα...
... και σε βλέπω σαν πατέρα μου...



http://www.arcturos.gr/gr/shop/B.asp
Nefeligeretis
02-06-2008 @ 07:27
Πω! πω! Τι χέιμαρος συμβουλών! Χμμμ! πρέπει θαρρώ να ληφθούν σοβαρά υπ όψη απο τις μέλλουσες... αν θέλουν να γίνουν γάτες με πέταλα. Σε καλό σου Μαργαρίτα! Απόλαυση!
κώστας νησιώτης
02-06-2008 @ 08:59
ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΦΙΕΡΩΣΗ

ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΥΒΡΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΒΓΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ
Σελίνα
02-06-2008 @ 09:05
::love.::
κώστας νησιώτης
02-06-2008 @ 09:09
ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΔΙΝΩ ΑΦΟΡΜΗ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΚΑΤ'ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ
Α.Ε. ΕΠΕ
02-06-2008 @ 09:36
Να είναι που δεν γνώρισα καμία γιαγιά;
Ίσως να είχα δει τη ζωή μου λιγότερο μίζερα.
Τη μάνα μου είδα προς στην κόρη μου, τόσο γλυκιά κι απελευθερωμένη, σαν να προσπαθούσε να ξορκίσει τη δική της ζωή μέσα απ' τις αντοχές και την "πονηράδα" της μικρής.
Προφανές είναι, εμείς οι γυναίκες πολύ αλλιώτικα μιλούμε μεταξύ μας απ' ότι με τους άντρες, τους γιούς τους εγγονούς μας.
Ίσως προσπαθώντας ν' αποτινάξουμε τη μακροχρόνια πίεση, αγωνιούμε να διδάξουμε τις επόμενες να επιβιώνουν μέσα στα μικρά και τα μεγάλα που τους επιφυλάσσει η ζωή τους.
Πράγματι, φίλη μου, σοφή μου μάγισσα Μαργαρίτα, ατυχής η αφιέρωσή σου.
Ας αφιέρωνες σε μένα, που θά δινα την προϋπηρεσία μου όλη για έναν καφέ καϊμακλή κι ένα συκαλάκι γλυκό με την απίστευτη γιαγιά σου!
::love.::
Ιππαρχος
02-06-2008 @ 09:47
Κάτι παραπάνω από ατυχής η αφιέρωση, ολέθρια!
κώστας νησιώτης
02-06-2008 @ 10:03
ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΒΓΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ

ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΛΙΓΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ!!
ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΠΛΑΚΙΤΣΕΣ ΣΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΝ
justawoman
02-06-2008 @ 10:16
Σαν να 'ναι βγαλμένο απ' τις σελίδες της Μ. Ιορδανίδου, γεμάτο αρώματα Ανατολής, γεμάτο μαγικά και βότανα, μυστικά και συμβουλές, από γυναίκα σε γυναίκα...
Μάγισσα ανεπιτίδευτη, μας παρασύρεις πάλι στα λημέρια της ζωής

Και που να το φανταστείς ότι μπορεί της ψυχής σου το νάμα να τύχει τόσης παρεξήγησης...

Κακώς εξοργίζεσαι φίλε μου Κώστα... οι αφιερώσεις γίνονται για να τιμήσουμε κάποιον που εκτιμούμε κι όχι να τον λοιδορήσουμε... ίσως η Μαργαρώ συγκινήθηκε με την ιστορία της δικής σου γιαγιάς και σου αφιέρωσε κάτι απ' τη δική της. Δε γίνεται όλες οι γιαγιάδες να μοιάζουνε, ούτε κι όλες οι γραφές... κάθε μια με τη χάρη της.

Ας λυθεί επί του προσωπικού αυτή η ατυχής συγκυρία... και λέω συγκυρία γιατί δόλο δεν διαβλέπω σε καμιά πλευρά

την αγάπη μου
εκατέρωθεν
seizeTHEday
02-06-2008 @ 11:00
Μαργαριταρένια μου αφιέρωσε το σε εμένα καλή μου γιατί μου αρέσει πολύ.........
Φιλιά πολλά! Καλό ξημέρωμα να έχουμε!
::hug.:: + ::love.:: + ::kiss.::
Denis
02-06-2008 @ 11:43
Βρε Κώστα μου, αν και μού είναι απολύτως σεβαστές οι ευαισθησίες καθενός, ομολογώ πως, κ' ελόγου μου, αν ήμουν στη θέση της Μαργαρίτας, δεν θα μπορούσα, ούτε κατά διάνοια, να προβλέψω ή να φαντασθώ, όση επιμέλεια και να επιδείκνυα, ότι θα σ' ενοχλούσε τόσο πολύ η αφιέρωση του κειμένου μ' αυτό ειδικά το περιεχόμενο, ειδάλλως θα την είχα αποφύγει ανυπερθέτως! Είναι προφανές πως δεν υπήρξε εκ μέρους της Μαργαρίτας πρόθεση, αλλά ούτε και κάποιου είδους αμέλεια, νομίζω, που δεν θ' άξιζε, εν πάση περιπτώσει, της κατανόησης και της συγγνώμης σου, φίλε Κώστα, αν ΑΝΕΠΙΓΝΩΣΤΑ έθιξε οπωσδήποτε εσένα ή αγαπημένα σου συγγενικά πρόσωπα! Στο Διαδίκτυο, δυστυχώς, επιβεβαιώνεται, για μια ακόμη φορά, ότι οι παρεξηγήσεις δημιουργούνται περίπου από το πουθενά! ::sad.:: ::yes.:: Εύχομαι ολόψυχα να λυθεί αμέσως η παρεξήγηση!
κώστας νησιώτης
02-06-2008 @ 12:57
Φιλε Σάκη,
δεν εχω σκοπο να φιλονικησω με ατομα στο σαιτ, οταν αντιμετωπίζω πολυ πιο σοβαρα προβληματα καθημερινα.
Οφειλω ωστόσο να πω οτι οι δυο μεγαλες γυναικες για τις οποιες μιλάμε ήταν εντελως διαφορετικές προσωπικότητες.
Επισης, ειμαι κάπως ασυνηθιστος σε αυτο το τροπο γραφής και εκφρασης.
Το θέμα κλείνει εδω για μένα.
MARGARITA
02-06-2008 @ 14:12

Στα στιχοπούλια μου

Η νόνα η Μαρίκα από την Πόλη
έλεγε πως όλοι στη ζωή
τουλάχιστον για μια φορά
πρέπει να απλώνουμε το χέρι
σε κάποιον που υποφέρει.
Αυτό το γράφει το Ταλμούδ
της έλεγε η Εσθήρ
στη Σαλονίκη, μία
οβρέισα γειτόνισσα.
Εσύ τζιέρι μου να το κάμεις
πάντα, έχεις το χάρισμα
ενός αρχέγονου ένστικτου
που δεν νογώ αν είναι δώρο θεού
ή μια ευχή από μάγισσα.
Όλη μου τη ζωή το έκαμα
κι αν πόνεσα δεν έχασα..
σοφότερη έγινα.


κώστα νησιώτη η αισθητική μου δεν δέχεται προσταγές...διαταγές...συγκρίσεις και υποδείξεις...
η ευγένεια μου διαθέτει χιούμορ....
η γιαγιά μου ήταν μια σοφή γυναίκα....
"η βλακεία ως παράγων του ανθρώπινου βίου" Θεόδωρος Καρζής είναι ένα πολύ καλό βιβλίο...
και τέλος η παιδεία μου τιμά όλες τις γιαγιάδες του κόσμου....όντως ήδη γιαγιά!

θα μπορούσα να σου πω ότι το ποίημα ήταν αφιερωμένο στον φίλο μου τον Κώστα τον νησιώτη από την Κεφαλλονιά αλλά θα σου έλεγα ψέμματα....
το σχόλιο μου στο ποίημα σου "την καπετάνισσα" τα λέει όλα....
και όχι δεν επιθυμώ καμμιά συγγνώμη από μέρους σου.....
ο σεβασμός κερδίζεται, δεν χαρίζεται...

Καλό βράδυ......
κώστας νησιώτης
02-06-2008 @ 23:00
δεν τεθηκε ποτέ θέμα συγγνωμης

Αστεροτρόπιο (Jeny)
03-06-2008 @ 00:44
Θυμάσαι τι σου 'πα κάποτε; Που τα 'χεις όσα κέρδισες; Θα σου πω εγώ, δοσμένα τα ΄χεις.
Και μια και οι άλλοι λένε "μπορείς;" εγώ λέω απλά να το αφιερώσεις σ' εμένα.
Ξέρεις γιατί ειδικά εγώ αγκαλιάζω με αγάπη τούτο το γραπτό ::wink.::
::love.::
Α.Ε. ΕΠΕ
03-06-2008 @ 00:51
Άκου να σου πω Αστεροτέτοιο!!! ::kiss.::
Πρόλαβα, έ;
Μαργαριταρένια μην την ακούς σε παρακαλώ
δές το ιεραρχικά, ηλικιακά όπως θες.
ΠΡΟΗΓΟΥΜΑΙ!!!
::love.::
arpistre
03-06-2008 @ 02:39
Μαργαρίτα, γουστάρεις να μου το δώσεις εμένα,
να μη μαλώσουνε τα κορίτσια;; ::laugh.::

::kiss.::
Α.Ε. ΕΠΕ
03-06-2008 @ 03:57
Εσύ να κάτσεις στον κάμπο σου και να μετράς αγκινάρες.
Ορίστε μας!!!
::angry.::
MARGARITA
05-06-2008 @ 00:40
Λυπάμαι αγαπημένα μου αλλά δεν παίρνω πίσω τίποτα στη ζωή μου....το ποίημα είναι αφιερωμένο χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας ή προσβολής ή πρόκλησης και έτσι θα μείνει.....φιλιά σας ::love.::

Α! άνθρωπος που δεν αναγνωρίζει το λάθος του και δεν΄είναι ικανός να προφέρει την λέξη συγγνώμη που μας τιμάει έλεγε η νόνα μου είναι άνθρωπος μισός.... ::hug.::
artista_k
02-09-2008 @ 09:59
Απίστευτο! Μεθυστικό κείμενο...χώρια από τις αλήθειες!! ::love.:: ::kiss.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο