zennoula
02-06-2008 @ 06:24 | ::up.:: ::hug.:: ::yes.:: | |
CHЯISTOS P
02-06-2008 @ 06:25 | Ποιος είμαι εγώ που περιμένει
το πρωί σου
δόλια να πιω απ’ τον ανθό σου
την δροσιά ;
που ακροβατώ στη γητεμένη
συλλοή σου ;
και να ζητώ μέσα στο φώς σου
ζεστασιά ;
Είμαι αυτός !
Της καταιγίδας σου το χάδι,
μια κιβωτός που θα σε σώσει απ’ την οργή,
το εφικτό σου της ελπίδας σου σημάδι,
.. ..κι ένας κουτός που θα προδώσει το φιλί..
Ποιος είμαι εγώ που διαφεντεύει
την ζωή σου ;
που δε λυγώ, σ΄ όποιο κι αν δάκρυ
σου σταχτεί ;
Ποιος είμαι εγώ που σου κουρσεύει
την ψυχή σου ;
και συνεργώ σε κάποιαν άκρη
να σφαχτεί ;
Είμαι αυτός
που εκμεταλλεύτηκε μια ζάλη..
ο αρεστός σε κάθε ψήγμα ηδονής
ο δεκτικός που την βολεύτηκε και πάλι.. .
(σαν κάθε αστός - γνήσιο δείγμα – εποχής !).. ..
...ναι !.. Ειμαι... | |
Μαρία Χ.
02-06-2008 @ 06:31 | Δεν θυμάμαι να το αφιέρωσα κάπου... ::mad.:: | |
CHЯISTOS P
02-06-2008 @ 06:53 | χα χα ! σου επιτρέπω να διαγράψεις το στιχοσχόλιο, μια και χτύπησε Αλτσχάιμερ... ::razz2.:: | |
Μαρία Χ.
02-06-2008 @ 07:28 | Το Αλτσχάϊμερ δεν είναι τίποτα μπροστά σ' αυτό που θα λάβεις σε λίγο.. με τον ταχυδρόμο !!
Χα, χα, χα ! Ήθελές τα κι έπαθές τα !!! ::laugh.:: ::razz2.:: | |
poetryf
02-06-2008 @ 08:49 | Ναι Μαράκι..Ακριβώς... Είσαι καπνός που δεν πιάνεται... Μάκιαααα! ::yes.:: ::love.:: ::hug.:: | |
ΝΟΥΦΑΡΟ
02-06-2008 @ 09:40 | ::yes.:: ::love.:: | |
TAS
02-06-2008 @ 13:09 | ...ζεματάει...ανάμεσα στις λέξεις ...
- είναι προφανές ότι γεννήθηκες εργάτρια . . . | |
 |
