Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Γιαγιά Αννούσκα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130536 Τραγούδια, 269403 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Γιαγιά Αννούσκα
 Στις αγάπες μου
 
[Έτσι την φωνάζαμε την Νόνα την Μαρίκα τα αδέλφια μου και εγώ.
Ήταν μια εκπομπή στο ραδιόφωνο εκείνα τα χρόνια με τη γιαγιά Αννούσκα
που έδινε συμβουλές. Της το κολλήσαμε. Θυμάμαι μια φορά έπλεκε με το βελονάκι της
να φτιάξει φόρεμα στην πάνινη κούκλα μου. Ήμουν δεν ήμουν 13 χρόνων
όταν της ζήτησα να μου πει πως αισθανόταν όταν πέθανε ο παππούς από την πείνα
στην κατοχή, την άφησε με τρία παιδιά μέσα στη μαύρη φτώχεια και την μάνα μου 16χρονη
τότε, το πρώτο της παιδί με φυματίωση. Το πρόσωπο της σκοτείνιασε
και είπε «κοίταξα ψηλά και είπα, Θεέ μου όσους θέλεις πάρε και όσους θέλεις άφησε»
και τότε ο Θεός πήρε τον πόνο απ΄ την ψυχή μου να την αλαφρώσει και έστειλε στη ζωή μας
τον Άγιο Βασίλειο. Έτσι φώναζε τον πατέρα μου. Μα η ιστορία που με είχε συγκλονίσει ήταν
της Αννέζας και της οικογένειας της που έκρυψε στο σπίτι η γιαγιά, να τους φυλάξει απ τους Γερμανούς.
Την είχα ακούσει από την Άρτω μια φίλη της από την Πόλη και ήθελα η γιαγιά μου να την πει με λεπτομέρειες.
Όταν της το ζήτησα μου είπε « όταν το καλό το μολογήσεις δεύτερη φορά χάνει
την ομορφιά της αλήθειας του». Και έτριψε με τα χέρια της ένα φύλλο από την λεμονιά.
Η νόνα μου δεν πέθανε. Ζει μέσα μου
και όταν θα φύγω θα ζει μέσα στις κόρες μου και ύστερα μέσα στην εγγόνα μου.
Κι όταν ακούω την εγγόνα μου να μου ζητάει να της πω ένα παραμύθι της γιαγιάς μου……αρχίζω με τα λόγια….
ο κόρφος της νόνας μου μύριζε λεμονανθό και μου άρεσε να κρύβω το πρόσωπο μου όταν έκλαιγα στην αγκαλιά της…..
I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 25
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές - To those in hell who can imagine heaven
 
κώστας νησιώτης
06-06-2008 @ 01:57
Γεια σου ρε Μαργαρίτα!!! Εισαι λεβεντιά!!!

ειδικά αυτο:
όταν το καλό το μολογήσεις δεύτερη φορά χάνει
την ομορφιά της αλήθειας του.

ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ
κώστας νησιώτης
06-06-2008 @ 01:58
κατα λάθος βγηκε το δευτερο, αλλά όχι, ηθελε φαινεται να βγει!!
Μοιάζω μ'εσένα
06-06-2008 @ 02:00
Η νόνα μου δεν πέθανε. Ζει μέσα μου ::cry.::
Μπράβο ρε Μαργαρίτα!
kornos29
06-06-2008 @ 02:02
γεια σου ρε μαργαρικα εισαι λεβεντια οπως λεει και ο φιλος κωστας τα πραγματα που κανεις κανεις πρειπει να μην τα λεει γιατι αν τα πει χανου την αξια του γεια σου και παλι φιλη μαργαριτα
Γιώργος Θαλάσσης
06-06-2008 @ 02:04
νοσταλγια
Κατσοράκι
06-06-2008 @ 02:05
::yes.:: ::cry.:: ::up.::
guesswho
06-06-2008 @ 02:10
::love.::
Σ'αγαπάω
Nefeligeretis
06-06-2008 @ 02:19
Το σπίτι των ανέμων τότε, τα χρόνια των ανέμων τώρα, και η Μαργαρίτα με τα ποιητικά χάδια πάντοτε να μας χαιδεύει! ::hug.:: ::smile.::
Α.Ε. ΕΠΕ
06-06-2008 @ 02:20
Θάλασσα πλατιά μου, ατελείωτη...
Σαν τα προτερήματα, η νόνα σου ψυχή μου, μέσα σ' όλους μας ζει, μα είναι τέχνη κι ομορφιά του καθενός μας, σε ποιο βαθμό θα τ' αναπτύξουμε.
Και φιλιά, στις άξιες κόρες σου και στην καταπληκτική Δανάη σου!
::hug.::
Xωρολάτρης
06-06-2008 @ 02:29
Τι ομορφιά!!!
AceOfSpades
06-06-2008 @ 03:30
τελικά, οι Γερμανοί είναι φίλοι μας ή όχι ?

::theos.::
ALYZIOS
06-06-2008 @ 04:17
κόρφος της νόνας μου μύριζε λεμονανθό και μου άρεσε να κρύβω το πρόσωπο μου όταν έκλαιγα στην αγκαλιά της…..
υπεροχο..... ::up.:: ::smile.::
justawoman
06-06-2008 @ 04:26
Λεμονανθός κι εσύ!!!
::love.::
MARGARITA
06-06-2008 @ 04:31
Ευχαριστώ όλους που περνάτε από το άγριο δάσος μου...

Ναι! συννεφόκαμα έτσι λεγόταν...δεν το θυμόμουνα....το σπίτι των ανέμων....

την αγάπη μου σε όλους σας
AlexSAI
06-06-2008 @ 04:40
Την καλησπέρα μου !!! Καλό Σαββατοκύριακο ... ::theos.::
χρηστος καραμανος
06-06-2008 @ 06:07
κόρφος της νόνας μου μύριζε λεμονανθό και μου άρεσε να κρύβω το πρόσωπο μου όταν έκλαιγα στην αγκαλιά της…..
Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ,ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗ ΣΤΟΡΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙ,ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΗΡΘΕ Ο ΕΡΩΤΑΣ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
χάρης ο κύπριος
06-06-2008 @ 06:51
χαρά μου να περνώ το άγριο δάσος σου ! ! !
οριμάζω ! !
καλό Σ/Κ
::hug.::
ΕΛΕΑΝΝΑ
06-06-2008 @ 07:03
γιαγιά που μύριζε λεμονανθούς σε κανάκεψε;;γι'αυτό Μαργαρίτα μου!υπέροχο.
Σελίνα
06-06-2008 @ 07:16
την αγάπη μου στην πένα σου ...
Helene52
06-06-2008 @ 08:07
Με όλους τους επάνω θα συμφωνήσω!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
Α.Ε. ΕΠΕ
06-06-2008 @ 08:35
Χρήστος Καραμάνος - Λαμπίρης!!!
::kiss.:: ::laugh.::
AETΟΣ
06-06-2008 @ 09:28
Υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ψυχής σου
και στην υπέροχη γραφή σου!!!
Καλησπέρα Μαργαρίτα,και καλό Σ/Κ
Νάσαι πάντα καλά!
dodoka
06-06-2008 @ 09:45
ΤΕΛΕΙΑ ΑΦΗΓΗΣΗ ΜΠΡΑΒ Ο ΣΟΥ ::hug.::
spil †
06-06-2008 @ 12:28
::up.:: ::hug.:: ::up.::
ΓιΟΥΛΗ_Τ
08-06-2008 @ 15:20
::cry.::
όταν το καλό το μολογήσεις δεύτερη φορά χάνει
την ομορφιά της αλήθειας του». Και έτριψε με τα χέρια της ένα φύλλο από την λεμονιά..

μοσχοβολια τα δακρυα σου... αυτη ειναι κληρονομια::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο