| |
Denis
08-06-2008 @ 06:20 | Ήταν δυνατόν να μη θυμηθώ το περίφημο:
''Μίση, προδοσίες και αγχόνες,
πώς να βαστάξουν, πες μου, οι λαοί;
Γίναν' εφιάλτες οι αιώνες
κι έχ' η καρδιά σαν κάρβουνο καεί.''...
''Κείτονται εδώ τα θύματα της προδοσίας μας'': σιγά μην το παραδέχονταν! Την προδοσίαν ηγάπησαν πολλοί. Τον προδότη, όμως, ουδείς! Ωραίος! ::yes.:: ::smile.:: | | estia
08-06-2008 @ 06:25 | Καλημέρα Anuya ::smile.:: | | balistreri
08-06-2008 @ 07:26 | ενθάδε κείται ...κάποιος άλλος | | Ιππαρχος
08-06-2008 @ 07:53 | Τιμητικά για πολέμων νεκρούς μνημεία ανεγείρουν
δέν λένε «κείτονται εδώ τα θύματα της προδοσίαςμας».
Δίκιο έχεις Άνουγια | | anuya
09-06-2008 @ 08:05 | Αυτό είναι απο τα πιό νεανικάμου ποιήματα. Το θεωρώ πολύ σημαντικό γιατί το έφτιαξα μαζί με τη μουσικήτου, τραγουδιστά το έφτιαξα σε ρυθμό ομηρικό (είχα βάλει λάθος ΛΙΝΚ, τώρα έχω το σωστό απο όπου μπορείτε να το κατεβάσετε να το ακούσετε).
Για να δούμε το θέμα ολόπλευρα, ίσως έχουν κ κάποιο καλό οι σκοτωμοί, ελαφρώνουν τον υπερπληθυσμό της γής, κάνουν ήρωες κ τους νικητές κ τους νικημένους, μπορείς να βρείς διάφορα θετικά. Αλλα αυτά θα ίσχυαν για όσους πολεμάνε σε μάχες παλληκαρίσια.
Αυτοί που σκοτώθηκαν στην Κύπρο (χτυπητό παράδειγμα), δέν πέθαναν πολεμώντας παλληκαρίσια. Θέλανε να χτυπήσουν με τα αντιαεροπορικά, αλλα δέν λαμβάνανε διαταγές. Τα τούρκικα πλοία σάν τις πάπιες κολυμπούσανε στις ακτές, θα τα ξεπαστρεύανε όλα με ευκολία, αλλα δέν έρχονταν η έγκριση να τα χτυπήσουν, κ ούτω καθεξής. Όλοι οι θάνατοι είναι κακοί, αλλα να πεθάνεις ή να μείνεις ανάπηρος απο προδοσία (βλέπε κ Μικρασία, κ ών έκαστος κατα διάνοιαν έχει) σε τέτοιους πολέμους, είναι κ ντροπή.
(Ακούστε κ τη μελοποίηση) | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
