aprobleptos
11-06-2008 @ 04:30 | Το φεγγάρι της ερήμου
σηκώνεται
στο τέλος του δρόμου που αφήνω
είναι ένα απόμακρο μέρος
ένα σπίτι απ' όπου το σκασα
μια πόλη όπου δε μπορώ
να δείξω το πρόσωπο μου
έστησα τον εαυτό μου μπροστά σου
έπρεπε να ξέρω τι θα βγει
ήθελες να με καταλάβεις
και να με κάνεις ότι χρειάζεσαι
ΥΠΕΡΟΧΟ! ::up.:: ::yes.:: | |
poetryf
11-06-2008 @ 04:48 | Δε θα γίνω τόσο κούφιος
δε θα είμαι εγώ αυτός
Ένα διάσπαρτο δύστιχο που απογειώνει το ήδη υπέροχο ποίημα σου. Μπράβο Αλέξη! ::yes.:: ::kiss.:: | |
Ναταλία...
11-06-2008 @ 05:40 | ::up.:: ::yes.:: | |
Mastermind
11-06-2008 @ 06:07 | Παιδιά να στε καλά αλλά δεν είναι δικό μου. Είναι μετάφραση-απόδοση στα ελληνικά. Συγνώμη που σας παραπλάνησα :D Τώρα μόλις έφτιαξα βιντεάκι και ανέβασα στο youtube το αυθεντικό.
http://www.youtube.com/watch?v=eDLhhpvRLoY | |
Ελένη Καιγή
12-06-2008 @ 05:50 | Είπα κι εγώ!... πολύ ήρεμα κυλούσε σε σχέση με τα δικά σου. | |
 |
