| |
ΟΠΟΤΕ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΑΣΧΗΜΑ,ΟΤΑΝ ΝΙΩΘΩ ΕΝΤΟΝΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ ΚΑΤΑΠΙΝΩ ΑΡΓΑ ΤΟΝ ΚΑΠΝΟ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΩΣ....ΑΠΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ....
ΠΩΣ ΚΑΠΟΤΕ (ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΣΟ ΛΙΓΟ) ΗΣΟΥΝ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ....
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΩ ΑΥΤΑ ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΓΚΡΙΖΟΠΡΑΣΙΝΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΝΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ,ΝΑ ΗΡΕΜΩ ΜΕ ΤΗΝ ΓΑΛΗΝΗ ΤΟΥΣ....
ΝΑ ΓΕΥΟΜΑΙ ΤΗΝ ΓΕΥΣΗ ΤΩΝ ΧΕΙΛΙΩΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΚΡΑΙΝΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΟΝΗ ΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΟΛΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΠΑΣΠΑΛΙΖΕ ΤΑ ΖΟΥΜΕΡΑ ΣΟΥ ΧΕΙΛΗ....
ΝΑ ΑΓΓΙΖΩ ΤΑ ΕΝΙΟΤΕ ΚΡΥΑ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ ΔΑΧΤΥΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΝΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΧΑΡΙΖΑΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΓΙΖΑΝ....
ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΓΛΥΚΕΙΑ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ....
ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΒΑΡΙΑ ΧΡΕΙΑ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΣΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΑΔΥΝΑΜΟ ΠΑΙΔΙ....
ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΓΕΡΟ ΣΟΥ ΒΛΕΜΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΑΠΑΝΩΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ....
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟ....
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ....
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΑΚΡΙΝΑ,ΑΠΙΑΣΤΑ,ΑΠΡΟΣΠΕΛΑΣΤΑ....
ΚΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΗΜΟΥΝ ΤΟ ΑΔΥΝΑΜΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕΣ ΤΟΤΕ,ΞΑΝΑΒΥΘΙΖΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΜΙΖΕΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ....
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΝΗΚΩ...
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΞΑ ΝΑ ΖΩ ΟΤΑΝ ΣΕ ΕΧΑΣΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠ'ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ....
(ΑΝ ΣΕ ΕΙΧΑ ΠΟΤΕ)
....ΤΟ ΞΕΡΩ.....
....ΤΟ ΝΙΩΘΩ....
ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΟΤΕ....
ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΟΤΕ....
ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΟΣΟ ΣΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΒΑΝΑΥΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ....
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΣΕ ΤΙΜΗΣΩ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΜΑΘΕΙΣ ΠΟΤΕ....
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑ....
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΛΜΟΥΣΑ ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΟΥ....
ΕΣΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ.....
ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ.......
......ΙΩΑΝΝΑ......
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
