| |
Μετράω τις κολώνες και ξεχνιέμαι,
μια νύχτα ακόμα είμαι νεκρός.
Βουβός ουρλιάζω, ακουσέ με,
πως να με πιστέψεις, πως.
Ένα άδειο μπουκάλι, στο τραπέζι, μου μιλάει,
λέει πως μ'έφτασε ως εδώ.
Να καταλάβω, λέει, την αλήθεια,
κι από το ψεύτικο να βγω.
Μα εγώ σε θέλω πάλι,
μέσα στην παραζάλη μου,
αφήνομαι.
Μες στο γυμνό κορμί σου,
θάλασσα η ψυχή σου,
και πνίγομαι.
Τι κι αν μετράω κολώνες, δεν ξεχνιέμαι.
Για σένα είμαι τώρα πια νεκρός.
Μακριά σου χάνομαι, δε ζω, χαλιέμαι.
Χάνεται μέσα μου ο Θεός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
