| |
[align=left]
Η ζωη είναι μια κολαση.
Παλευεις με δαιμονες που δεν λενε να σε αφησουν.
Αυτό είναι η αγαπη…ενας δαιμονας που με βασανιζει…
Δεν μπορω να το εξηγησω αλλιως…
Πως γινεται το ευγενεστερο των συναισθηματων να κανει τους ανθρωπους να υποφερουν;
Η αγαπη που τόσοι υμνησαν και αλλοι τοσοι δοξασαν με κανει να πεθαινω…
Να αγνοω το παρόν και να αποφευγω το μελλον
Ειμαι χαμενη μες στο νοημα μιας ζωης που στην ουσια δεν υπηρξε ποτε
Δεν μπορω να βρω μια ακρη.
Και συ παλι εδώ να με πληγωνεις
Δεν καταλαβες ποτε τι ενιωσα για σενα.
Δεν είναι αυτό όμως που με κατασπαραζει.
Η αγνοια ποτε δεν με ενοιαξε…
Η προσπαθεια σου να με κατηγορεις είναι που με σκοτωνει.
Δεν καταλαβαινεις…
Μοιρασμενος σε δυο κοσμους ολοτελα διαφορετικους
Παλευεις να συνταιριασεις μια κατασταση που ο ιδιος περιπλεκεις
Και όμως, εμενα επαψε να με νοιαζει.
Δεν ασχολουμαι πια…κουραστηκα…
Το μονο που σου ζηταω είναι να με αφησεις μονη μου.
Ασε με να συνεχισω τη ζωη μου όπως πρεπει
Δεν θα σε διαγραψω…
Ποτε δεν διεγραψα το παρελθον μου…
Πανω σε αυτό πατουσα παντα, για να στηριξω το παρόν μου, να κανω σχεδια για το μελλον μου.
Ειχα ξεχασει πως είναι να υπαρχω για τον εαυτο μου..
Ασε με να το ξαναζησω…
Καταλαβε την προσπαθεια μου…
Μαχομαι να επιβιωσω…
Συμβιβαστηκα στην ιδεα ότι ποτε δεν θα σε εχω…
Μη μου το κανεις πιο δυσκολο…
Απλα ασε με να φυγω….
Ποναω εδώ μεσα…υποφερω…πνιγομαι…
Εσυ εχεις βολευτει σε μια σχεση καταπιεστικη…
Αλλα δεν είναι αυτό η αγαπη…
Ο ερωτας είναι συμβιβασμος…
Πρεπει να κανω τον δικο μου….
Σε παρακαλω….βοηθησε με να φυγω…
Ποτε δεν θα βρω τη δυναμη να σου το πω η ιδια…
Απλα καταλαβε με…
Να εισαι καλα…το ελπιζω, δεν το ευχομαι απλα…
Δεν θα σε ξεχασω ποτε…
Φευγω για σενα….
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
