Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ηρθες
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130674 Τραγούδια, 269443 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ηρθες
 
Μέσα σ’αυτό το κατάκορυφο φώς την ώρα αυτή τη μαγική
Μέσα σ’αυτή τη διάφανη στιγμή
Οπου τα πάντα σαν κρύσταλλο αχολογούν
Που αργοδιαβαίνω κι όλα μ’ακολουθούν
Οδεύω κι απλώνεται μέσα μου ο καυμός
Ήρθες εσύ να περσέψεις στη ψυχή μου το φώς
Να μου χαρίσεις κι άλλες φτερούγες ανοιχτές
Κλειδί που ανοίγει κι άλλες ελπίδες κι άλλες χαρές

Τι νάσαι εσύ κι ας σ’αλάφρωσε το φώς
Εσύ που δεν είσαι όνειρο ή σύννεφο,ένας κύκνος αληθινός
Τι νασαι ,εσυ που δεν είσαι παρά μια γυναίκα δοξασμένη
Ανάλαφρη άφρη στο κύμα λικνισμένη
Μιά λεύκα σμαραγδένια κάπου στη γή
Που μου χάρισε μια καλημέρα κάποια ώρα διαβατική
Που διψά να με πάρει απ’το χέρι
Μ’ένα περίπατο, στο δρυμό της ζωής πάλι να με φέρει

Πριν έρθεις έλεγα πως μ’έχει ρίξει στον όχτο της ζωής ο ποταμός
Πως μ’εχει ρίξει εξω απ’τις δίπλες του,των ανθρώπων ο χορός
Για αυτό και ντύθηκα σαν πανοπλία τη σιωπή
Κρύφτηκα πίσω απ’την αργή μου τη θανή
Μες στον απέραντο κόσμο μονάχος και μοναδικός
Ναρκωμένος σα ζητιάνος κι αγύρτης ταπεινός
Γουλιά γουλιά κατάπινα τις τόσες συμφορές
Φορτωμένος γυρνούσα μ’αξέσπαστες κραυγές

Και τότες ήρθες και στάθης στον ορίζοντα λίγο αυστηρή
Ήρθες ολόφορτη απο λιμάνια και μουράγια ,απο ανθρώπων βουή
Μα κι απο ανθρώπινη θέληση σαν μια ανάμνηση
Λίγο παλιά,μπλεγμένη μ’απόφαση ,πράξη,της αγάπης υπόμνηση
Κι ανάλαφρη,ανάλαφρη σαν βέλος που δείχνει μιαν αλλη ελπίδα
Καμωμένη για να μιλά τη δική μου γλώσσα,στη δική μου πατρίδα
Καμωμένη για ν’ακούει τη δική μου καρδιά
Για να σκορπά στη ψυχή μου σα θυμίαμα τη χαρά

Κι ως γλίστρησες στον ορίζοντα ξετυλίγοντας τις πλεξούδες σου στον αγέρα
Κοίταξες αδιάφορα το σκοτάδι κι έφεξε η μέρα
Τόσκισες με πάταγο για να περάσεις σαν αντρείος πολεμιστής
Που πάει εμπρός για τη νίκη της ζωής
Και τότε ένιωσα καλύτερα τη λαλιά σου
Κι ενα φώς που αχούσε σαν αράγιστο κρύσταλλο στην καρδιά σου
Γεμάτο απο αστραψιές ήλιων που δεν γεννήθηκαν
Κι απο όνειρα που ακόμα δεν αναστήθηκαν

Καλώς ήρθες ,τώρα μπορώ να το πώ
Τώρα ξέρω τα πλουτη πούριξες στο δικό μου γιαλό
Ήρθες εδώ ν'αναγελάσεις το πικρό μέλι της μοναξιάς
Να σπάσεις την κερύθρα που το μέστωσε για να πετάξω μακρυά
Ήρθες εδω για να ανοίξεις το χρυσό μονοπάτι στην ακρογιαλιά μου
Για να παντρέψεις τον αχό της ασίγαστης θάλασσας με τη σιγαλιά μου
Εσύ που μ’έμαθες πως για τα Κύθηρα είναι πάντα ένα ταξίδι στη ζωή
Πως αν δεν βρίσκεται πουθενά η Ιθάκη του θρύλου,εσύ είσαι πάντα αληθινή..



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
16-06-2008 @ 04:15
::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
ingion1
16-06-2008 @ 04:18
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
AlexSAI
16-06-2008 @ 04:21
Την καλησπέρα μου ....και καλή εβδομάδα ....Υπέροχο ::theos.::
Maria Olsen
16-06-2008 @ 04:34
Κι ως γλίστρησες στον ορίζοντα ξετυλίγοντας τις πλεξούδες σου στον αγέρα
Κοίταξες αδιάφορα το σκοτάδι κι έφεξε η μέρα

Polu omorfo Antrea, kai nomizw oti fainetai apo to poiima oxi mono i agapi alla kai o sevasmos sou gia ti gunaika san uparxi kai gia to gunaikeio fulo. Pragma pou san gunaika to ektimw aperiorista, giati den to sunantw toso suxna. Thanks ::kiss.::
Helene52
16-06-2008 @ 04:38
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ναταλία...
16-06-2008 @ 05:09
Κρύφτηκα πίσω απ’την αργή μου τη θανή
Μες στον απέραντο κόσμο μονάχος και μοναδικός
Ναρκωμένος σα ζητιάνος κι αγύρτης ταπεινός
Γουλιά γουλιά κατάπινα τις τόσες συμφορές
Φορτωμένος γυρνούσα μ’αξέσπαστες κραυγές

Πάλι κέντισες Αντρέα ::yes.:: ::up.:: ::theos.::
Ιππαρχος
16-06-2008 @ 05:26
Μες στον απέραντο κόσμο μονάχος και μοναδικός...

Μοναδικός ξέρω στα σίγουρα ότι είσαι, εύχομαι όχι και μονάχος...
asteroula
16-06-2008 @ 05:47
Κι ενα φώς που αχούσε σαν αράγιστο κρύσταλλο στην καρδιά σου
Γεμάτο απο αστραψιές ήλιων που δεν γεννήθηκαν
Κι απο όνειρα που ακόμα δεν αναστήθηκαν


μπραβο ::up.:: τελειο!!!!!
utterly sweet
16-06-2008 @ 06:57
Παραμένεις ο αγαπημένος μου ::theos.:: ::theos.::
tinios
16-06-2008 @ 07:07
Άξιος εστί!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο