Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η Ηλιαχτίδα μέσα μου
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130674 Τραγούδια, 269443 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η Ηλιαχτίδα μέσα μου
 
Στο σκοτάδι υπάρχουν πράγματα που δε μπορείς να δεις
μα ακόμη κι άλλα που μπορείς να διακρίνεις, έτσι γυμνά με τα μάτια της ψυχής σου.
Κάθε άνθρωπος που ζει στο σκοτάδι δεν είναι απόλυτο πως δε βλέπει,
κάποια πράγματα τα βλέπει καλύτερα από ότι οι άλλοι δίπλα του.
Κάθε πράγμα έχει πολλές διαστάσεις, κάθε σκέψη έχει άπειρες, κάθε θαύμα έχει μόνο μια...
αυτή που συνδέεται άρρηκτα με το μεγαλείο της ψυχής. Ναι της ψυχής, γιατί ο άνθρωπος
χωρίς πνεύμα δεν νοείται, δεν υπάρχει...
Κάθε σκέψη λοιπόν και κάθε βλέμμα βρίσκονται ακριβώς στην ίδια σφαίρα του μυαλού.
Απο εκεί ξεκινάνε όλα...

Απο εκεί ξεκίνησε και η λάμψη μέσα μου, η λάμψη των ματιών σου
που με κάνανε να ξεχάσω ακόμη και το όνομα μου.
Για τότε μιλάω... τότε που σε πρωτο αντίκρισα μέσα στη νύχτα,
έτρεχες βιαστικά να προλάβεις, μα τι να προλάβεις τέτοια ώρα; ήταν όλα κλειστά, δε λειτουργούσε τίποτα... βάλτωσες μέσα στη λάσπη, έτρεχες...έτρεχες...
όταν μου ζήτησες φωτιά, γέλασες που δεν είχα να σου δώσω. Είμαι κορίτσι απ τα λίγα είπες χωρίς καν να με ξέρεις. Εσύ τρύπωσες για τα καλά στη καρδιά μου η αλήθεια είναι, ούτε εγώ σε γνώρισα... ούτε σε είχα ονειρευτεί ποτέ.

Η φαντασία μου δεν είχε βρει ποτέ την σκιά σου.
Η καρδιά μου όμως είχε αφήσει μια θέση κενή χρόνια τώρα γιατί σε περίμενε.
Ήξερε πως θα έρθεις, ήξερε και σε περίμενε. Μες στο σκοτάδι δε μπορούσα να διακρίνω και πολλά, μα τα μάτια σου μου φάνηκε πως λέγανε αλήθεια.
Αυτά τα μάτια θα μπορούσε να τα δει κάθε άνθρωπος που ζει πίσω στα βάθη της νύχτας,
κάθε έρημη ψυχή που αναζητά λίγη χαρά, λίγη ελπίδα.
Γιατί αυτά τα μάτια λάμπανε τόσο πολύ.
Μου δωσες τόση δύναμη εκείνο το βράδυ, μ έκανες να προχωρήσω και να νιώσω ξανά.
Ένα συναίσθημα που είχα ξεχάσει, σαν μυστικό είχα θαμμένο μέσα στα λάθη του παρελθόντος, μέσα στη σφαίρα της άσημης ουσίας που διαπερνά κάθε λογική και κάθε έρωτα αλήτη.
Όχι δεν ήταν έρωτας αλήτης αυτός που ζούσα, ήταν η λάμψη που με έκανε να ξαναβρώ το φως μου.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα συμβαίνουν για κάποιο σκοπό...
 
Μοιάζω μ'εσένα
16-06-2008 @ 05:54
Πανέμορφο είναι. Μπράβο!
ingion1
16-06-2008 @ 06:03
υπεροχο! ::smile.::
ΝΟΥΦΑΡΟ
16-06-2008 @ 06:09
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
prince philip
16-06-2008 @ 06:18
::kiss.:: γραφεις υπεροχα
asteroula
16-06-2008 @ 06:23
ευχαριστω ολους σας ::blush.:: ::rol.:: ::love.::
tinios
16-06-2008 @ 10:45
"Αυτά τα μάτια θα μπορούσε να τα δει κάθε άνθρωπος που ζει πίσω στα βάθη της νύχτας,
κάθε έρημη ψυχή που αναζητά λίγη χαρά, λίγη ελπίδα.
Γιατί αυτά τα μάτια λάμπανε τόσο πολύ."

Υπέροχο Αστερούλα!!
Helene52
16-06-2008 @ 12:04
Yπέροχο !!!!!!!
Μπράβο !!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο