Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η κυρά Ολγα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130919 Τραγούδια, 269490 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η κυρά Ολγα
 Μη φανταστείτε κοτρόνες... παιδάκια 8-10 χρονών. Μόνο πετρούλες είχαμε... α! και ήθος!
 
Τα μεσημέρια
ανάμεσα στον ουρανό και στα σπίτια μας
γινόσουν σύννεφο.
Ενα σύννεφο ξεριζωμένο
από τις χαμένες πατρίδες,
από το Αϊβαλί αν θυμάμαι,
που κάποιος άγριος βοριάς
-δεν είναι της ώρας να λέμε ονόματα-
το κυνήγησε αλύπητα.
Μαζί με τούς χιλιάδες άλλους,
τους συγκριτικά τυχερούς
που γλύτωσαν τη σφαγή,
σε έφερε η τύχη σου στον Πειραιά.
Εκεί σε γνωρίσαμε, εκεί σε ζήσαμε,
στην οδό Κομοτηνής.
Νομίζαμε με τα μικρά μας μάτια
οτι ήσουν χιλίων χρονών,
οτι ήσουν αθάνατη,
γιατί και εμείς έτσι νομίζαμε,
οτι είμαστε αθάνατοι.
Μαθημένη από τα παλιά,
πιστή και υπάκουη στις παραδόσεις
γινόσουν φιλόξενη σκιά,
για να ξαποστάσουν όλοι,
οδοιπόροι και πραματευτάδες.
Είχες ένα γλυκό λόγο για τον καθένα,
πάντοτε πρόθυμη να δώσεις
ένα ποτήρι νερό, μια ανάσα.
Τα μικρά παιδιά,
-εμείς-
σε κυνηγούσαμε τα μεσημέρια,
όσοι την κοπανάγαμε
και δεν κοιμόμαστε,
άλλοτε με πέτρες και άλλοτε
με κείνα τα ντενεκάκια από γάλα,
και συ κυρά Ολγα γελούσες,
ακόμα και τότε γελούσες.
Δεν σου άρεσε να ‘σαι σκληρή,
ούτε καν για να γλυτώσεις από τις πέτρες.
Το γλυκό χαμόγελο σου,
μεγάλο σαν τον ουρανό
και σαν την καρδιά σου
τα χώραγε και τα σχωρνούσε όλα,
ακόμα και τις πέτρες.
Σε θυμήθηκα απόψε,
καθώς κάποιες μνήμες
βγήκαν σεργιάνι στο χτες,
θυμήθηκα εκείνο το σύννεφο
των παιδικων μου χρόνων
και θέλησα μετά από τόσα χρόνια
να σου ζητήσω συγγνώμη.

Αιθέρια Γκρι: Εκδόσεις Αρμός



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 26
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Σαν νάχαν ποτέ τελειωμό τα πάθια και οι καυμοί του κόσμου. “Το μοιρολόγι της φώκιας “ Παπαδιαμάντη
 
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
17-06-2008 @ 14:03
::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
Ιππαρχος
17-06-2008 @ 14:10
Σε θυμήθηκα απόψε,
καθώς κάποιες μνήμες
βγήκαν σεργιάνι στο χτες,

Και άντε να τις συμμαζέψεις μετά τις μνήμες...
Καλό βράδυ Κώστα!
Α.Ε. ΕΠΕ
17-06-2008 @ 14:12
Αχ, πόσο αμείλικτα είναι τα παιδιά...
Κανίβαλοι σωστοί.
Αν μετεξελιχθούν σε ανθρώπους, μετανιώνουν.
Αν όχι, τότε κανίβαλοι παραμένουν...
Α! η δημιουργία πανέμορφη!!!
Xωρολάτρης
17-06-2008 @ 14:15
Τρυφερέ και αισθαντικέ μου Κωστα..που πας καραβακι με τετοιον καιρό όμως? Ο κοσμος άλλαξε..η κυρια οΛγα ενηλικιωθηκε μες στην αθανασία της..και μεις μειναμε μονοικαι μυγιαγκιχτοι πια απο τα παντα...Λυπάμαι που το καταφέραμε..κι αυτό.
LILA KIRA
17-06-2008 @ 14:17
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! νά 'σαι καλά,ξεσκόνησες μνήμες,εμείς είχαμε την κυρά Καλιόπη,καλό βράδυ ::hug.::
AlexSAI
17-06-2008 @ 14:19
Υπέροχο ... ::yes.:: ::theos.::
χάρης ο κύπριος
17-06-2008 @ 14:45
Μαθημένη από τα παλιά,
πιστή και υπάκουη στις παραδόσεις
γινόσουν φιλόξενη σκιά,
για να ξαποστάσουν όλοι,
οδοιπόροι και πραματευτάδες.
Είχες ένα γλυκό λόγο για τον καθένα,
πάντοτε πρόθυμη να δώσεις
ένα ποτήρι νερό, μια ανάσα.
::up.:: ::up.:: ::up.::
αυτή είναι η γυναίκα της Ελλάδας.
το κορίτσι του Μαι
17-06-2008 @ 14:59
ΜΠΡΑΒΟ
ΥΠΕΡΟΧΟ ::theos.::
θα μπορουσε να το δει τωρα αυτο η κυρα Ολγα?
Celestia
17-06-2008 @ 15:42
Οπως παντα υπεροχος και ανθρωπινος!!!!!!! ::theos.:: ::kiss.::
nirbana
17-06-2008 @ 16:18
Τα μεσημέρια
ανάμεσα στον ουρανό και στα σπίτια μας
γινόσουν σύννεφο
ανθρώπινος, τρυφερός....και πάντα σεμνός...φίλε, Κώστα.. ::yes.::
justawoman
17-06-2008 @ 16:34
Πόσο πιο απαλούς μας κάνουν οι ρυτίδες...
Εσένα μάλλον το 'χει η στόφα σου Κώστα
Μου άρεσε ::smile.::
Αγνή
17-06-2008 @ 16:43
Γειά σου Κώστα..Αναρωτήθηκα, και γι' αυτό
δεν μπορώ να το σχολιάσω, τι μπορεί να
κάνει ένα παιδί να πετάει πέτρες σε μιά
κυρία Όλγα;;;;; Μου είναι πολύ ξένο σαν σκέψη,
Όπως και αυτή η θεωρία με τα παιδιά κανιβάλους.

kornos29
17-06-2008 @ 21:38
καλημερα φιλε κωστα η παιδικη αθωοτητα ειναι μαγαλιο μακαρι να μπουρουσαμε και εμεις οι μεγαλοι να την βρουμε
heardline
18-06-2008 @ 00:10
Καλημέρα κώστα, πολύ μου άρεσε η περιγραφή των δρώμενων εκείνης της εποχής, όσο για τη συγγνώμη όλοι μας έχουμε μέσα μας κάποιες πράξεις από το παρελθόν που φωνάζουν και παρακαλούν για μετάνοια, όμως δεν έχουν όλοι τη δύναμη να φτάσουν εκεί, σε συγχαίρω δε για την άνεση της δημοσιοποίησης.
swordfish
18-06-2008 @ 01:13
Καλημέρα Κώστα με τις εκ βαθέων ''αναδρομές'' σου!!!!!
aprobleptos
18-06-2008 @ 01:25
και συ κυρά Ολγα γελούσες,
ακόμα και τότε γελούσες.
Δεν σου άρεσε να ‘σαι σκληρή,
ούτε καν για να γλυτώσεις από τις πέτρες.
Το γλυκό χαμόγελο σου,
μεγάλο σαν τον ουρανό
και σαν την καρδιά σου
τα χώραγε και τα σχωρνούσε όλα,

*** μπραβο Φίλε Κώστα & ...εξω απο τον θρονο σου, το μεγαλειο της ψυχης σε συνοδευει!****
::up.:: ::yes.:: ::up.::
ΝΟΥΦΑΡΟ
18-06-2008 @ 01:54
::up.:: ::up.::
Maria Olsen
18-06-2008 @ 04:37
Polu sugkinitiki, eilikrini kai an8rwpini i grafi sou ::smile.::
Ιχνηλάτης
18-06-2008 @ 05:37
Πολύ καλό το κείμενο!!
Helene52
18-06-2008 @ 05:45
Εμείς στη γειτονιά μου είχαμε την Κυρά Καλλιόπη !!!!!!
Με Celestia κυρια και όλους τους επάνω!!!!
Την καλησπέρα μου Κώστα ::up.:: ::up.:: ::hug.::
Ναταλία...
18-06-2008 @ 05:54
Μαθημένη από τα παλιά,
πιστή και υπάκουη στις παραδόσεις
γινόσουν φιλόξενη σκιά,
για να ξαποστάσουν όλοι,
οδοιπόροι και πραματευτάδες.
Είχες ένα γλυκό λόγο για τον καθένα,
πάντοτε πρόθυμη να δώσεις
ένα ποτήρι νερό, μια ανάσα.
Τα μικρά παιδιά,

θυμήθηκα εκείνο το σύννεφο
των παιδικων μου χρόνων
και θέλησα μετά από τόσα χρόνια
να σου ζητήσω συγγνώμη.

πάρα πολύ μου άρεσε
::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
tinios
18-06-2008 @ 07:52
http://mastering.ning.com/profile/paroikos

Φίλε μου Κώστα με μάγεψες με την κυρά Όλγα σου!!
Για βινύλιο, δεν ξέρω(άλλωστε έχει καταργηθεί!), αλλά κάποια μελοποιημένα μου, μπορείς να ακούσεις στο πιο πάνω link
Σε ευχαριστώ για τα σχόλια σου!!
χρηστος καραμανος
18-06-2008 @ 09:32
πολύ ωραία η κυρία Όλγα!!μπράβο φίλε μου! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
karina136
18-06-2008 @ 10:04
Τα παιδιά συγχωρούνται ότι και να κάνουν..
γι αυτό τα λέμε παιδιά.. ::yes.::
Τελειο σε περιγραφή ,μπράβο σου και μην νιώθεις ενοχές γιατί είμαι σίγουρη πως αν το διάβαζε η κυρ'α Όλγα θα σε κέρνούσε γλυκό του κουταλιού ::wink.::
NIK-TSIK
18-06-2008 @ 23:50
τι καλά που θυμάσαι...τι τρυφερά ,που μας το ζωγραφίζεις ::hug.::
Στιχομανής
19-06-2008 @ 02:53
Οι μεγάλοι που σας βλέπανε φταίνε που δεν σας μάλωσαν ! Οι μεγάλοι που χαίρονται κατά βάθος με τον κάθε τρελό ή ζητιάνο μόνο και μόνο επειδή δεν είναι στη θέση του!
::wink.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο