| |
Δώθε του πρώτου «μ»
Με τις αμαρτίες των άστρων ανδρώνομαι,
αριθμώντας τις
πληγές του ουρανού
Ρώτησε, αν θες, ένα νεκρό λουλούδι,
θα έρθεις όπως λάμπουν τα μάτια της
ντροπαλής ερωμένης, αναπολώντας με θλίψη
ό,τι δεν πήρες μαζί σου.
Μενεξεδένια όνειρα καρφώθηκαν ψηλά στην οροφή
του μυαλού μου, άλλαξε ως κι ο αέρας
που στέγνωνε το σώμα μου
Ρίξε, μην αργείς, ένα ακόμη ευχητήριο κέρμα
θαρρώ πως ίσως γίνω πιθανότητα, πριν αργοπορημένη
φανείς, παρέα μ’ ένα παγωμένο δειλινό.
Ματωμένα φεγγάρια βολτάρουν στους μικρούς ώμους
Ασημένιες υποψίες φωτός
νανουρίζουν τα δάκτυλα σου
Ρημάζουν οι όμορφες λέξεις μακριά απ’ τη δική σου
ομορφιά.
Θα χαϊδεύουν κάποτε τα μαλλιά σου όλα
τα μυστικά των ανθρώπων, άπιαστη
καθώς θα είσαι, πριν τη σιγουριά που
κρύβει το πρώτο βήμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
