Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Βροχή μετεωριτών
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130552 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Βροχή μετεωριτών
 
Πριν χρόνια φέρνω στη μνήμη μου
Ένα αστέρι που έπεφτε
Θαρρείς στην αγκαλιά μας

Μα όχι
Στάθηκε πάνω απ’ τα κεφάλια μας
Ολόφωτο κι αστραφτερό
Κι έγινε το σήμα – κατατεθέν μας
Μας ακολούθησε παντού
Σε φλογισμένων αναμνήσεων τα δάση
Σε σεληνιακών στιγμών ακρογιαλιές
Γυρίζαμε
Γελώντας
Λάμποντας
Πασπαλισμένοι ασημόσκονη
Θυμώναμε τους σοβαρούς
Και ζήλευαν οι ευαίσθητοι

Με το αστέρι πάνω μας
Το εκτυφλωτικό
Σα να ‘ταν φάτνη το σύμπλεγμα απ’ τα κορμιά μας
Και μέσα του ξαναγεννιόταν ο Θεός

Και πέρασε καιρός
Πολύς καιρός

Δεν το ‘δα να χλωμιάζει λίγο – λίγο
Το πρόσεξα άξαφνα
Σβησμένο εντελώς

Το αλλοτινό αέναο φως που μας περιέλουζε
Έπιασε γη και μετατράπηκε σε πέτρα
Μέσα της μπήκαμε
Μικροί κι οι δυο μας
Και φωλιάσαμε βουβά
Στη σκοτεινή της ζέστα

Κάνει ψύχρα έξω λέμε
Μαλάζουμε νεκρού άστρου μας ανήλιαγες κουφάλες
Λες για παρηγοριά
Η αγκαλιά μας παραμένει
Εμείς παραμένουμε
Είναι νύχτα λέμε
Και συμφωνούμε πως νυστάζουμε
Κι αποκοιμιόμαστε ο ένας πάνω στον άλλον

Είναι επικίνδυνα έξω
Κοιμήσου
Δολοφόνοι και μάγισσες κακές
Έλα, κοιμήσου
Έξω κρύο κι εδώ ζέστη
Κοιμή… σσσς…
Μόνο πες μου αυτό πριν κοιμηθώ
Γιατί πονάω;

Είναι που ακούω τη βροχή
Των μετεωριτών
Κάτι μ’ αγγίζει ξεχασμένο, όχι ολότελα
Θυμάσαι;
Ήτανε κάποτε ένα αστέρι
Πασπαλισμένοι μ’ ασημόσκονη
Μας ζήλευαν
Θυμάσαι;

Κάνει ψύχρα έξω
Μάγισσες κακές
Δε νοιάζομαι
Θα βγω
Μες στη θερμή τη βολική μας τη σπηλιά
Τα χέρια σου γραπώνουν τα δικά μου
Σχεδόν μου τα ματώνουν
Πρέπει να φύγω
Αντίο
Και λυπάμαι

Είναι που ακούω τη βροχή
Των μετεωριτών



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ό,τι γράφω είναι αληθινό - Whatever I write is real
 
χάρης ο κύπριος
18-06-2008 @ 14:41
καλώς όρισες !
όμορφο !
αγαπημένο !
Μαυροδάφνη
18-06-2008 @ 14:45
Καλώς σε βρήκα, Χάρη!
Με συγκινεί η τόσο θερμή σου υποδοχή...
Να 'σαι καλά!... ::smile.:: ::hug.::
χάρης ο κύπριος
18-06-2008 @ 14:52
η χαρά όλη δική μου και δική μας !
γράφε, γράφε...
καλό ξημέρωμα !
TAS
18-06-2008 @ 14:58
Σε φλογισμένων αναμνήσεων τα δάση
Σε σεληνιακών στιγμών ακρογιαλιές

λαμποκοπάς . .
ψιτ-ψιτ
18-06-2008 @ 22:49
ρε καλως τη Δάφνη.........
Xωρολάτρης
18-06-2008 @ 23:56
Βρισκω τραγική μια τετοια στιγμη μεσα στην πετρα με βροχες απ έξω μετεωριτών που ήταν μια φορα και ενα καιρο στ' αληθεια..Στον εσωτερικό και σφραγισμενο κόσμο της εκει ζωής, η μνήμη και η αισθηση της υπέροχης λάμψης φωτός δεν θα πεθανει όμως..θα διοικήσει και θα σπάσει καποια στιγμη το κέλυφος της σιγουριάς..Θα ναι νυχτα..και τα φωτα πολλά..μαζι μ αυτα και η έκρηξη..
Θαυμασια γραφή!!
swordfish
19-06-2008 @ 01:04
Εξαίρετο!!!! ::yes.:: ::up.::
φραγκοσυριανος
19-06-2008 @ 03:09
::up.:: ::up.:: ::up.::
justawoman
19-06-2008 @ 13:34
!!! ::smile.::
Λυγουρης
20-06-2008 @ 13:41
καλως ηρθες (ασπρη) Δαφνη. ερωτικο και θλιμενο,
spil †
20-06-2008 @ 13:45
καλώς όρισες !
Μαυροδάφνη
20-06-2008 @ 14:38
Καλώς σας βρήκα όλους σας... κι ευχαριστώ πολύ!... ::blush.::

Χωρολάτρη... ειλικρινά το λάτρεψα το σχόλιό σου...
Ευχαριστώ...
deadend
27-06-2008 @ 09:33
λάξευεις πλανήτες ::theos.::
Ενιπεύς
02-07-2008 @ 23:21
Εξαιρετική η γραφή σου!
Με τράνταξε συνθέμελα...
Πολύ ευαίσθητη, και τραγική συνάμα.
Τα σέβη μου...
**Ηώς**
22-06-2011 @ 00:12
καλώς μας ήλθες Δάφνη...εξαίρετη η γραφή σου...καλημέρα!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο