Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ψυχή
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130460 Τραγούδια, 269383 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ψυχή
 αφιερωμενο
 
Ερείπια η ζωή κι ανάμεσά της εγώ
Κορμί γεμάτο λάτρα και τραγούδι ακόμα
Πιασμένος είμαι σαν το ναυαγό
Σ’ενα παμπάλαιο βάραθρο απο το σκλάβο χώμα

Σαν χρυσαλίδες,άμετρες σκέψεις ενταφιασμένες
Γεννιούνται κάπου νέοι καιροί; ποιος ξέρει
Αργοσαλεύουν τα φτερά πετούν λευτερωμένες
Απάνω απ’όλους τους καιρούς φωτάει το πρώτο που γκρεμμίστη αστέρι

Αργά ανεβαίνω τα προπύλαια και πίσω μου κοιτώ
Μες στη ζωή αυτή σε τούτο το καιρό δεν έχω θέση
Μιά άλλη προαιώνια μοίρα με καλεί στην Άβυσσο να ζώ
Τι δεν είμαι απ’αυτούς,που με το μέγαν Άγγελο έχουν πέσει

Κι η θύμηση η μεθυστική,νάτη που φτερουγίζει
Στ’αγέρι που ταράχτηκε κι η φοβερή μου ζάλη
Υποταγμένη τη ψυχή αρπάζει και βυθίζει
Στην άβυσσο τη σκοτεινή του σάπιου κόσμου πάλι

Ψυχή στην εξορία προσδόκα τώρα μ’αδάμαστη υπομονή
Θαρθεί κι η μέρα που τη μάχη θα σαλπίσεις
Μάχη Θεού κι ανθρώπου σιωπηλή
Αλλά ω ψυχή μου ως τότε μην ελπίσεις..........



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
utterly sweet
20-06-2008 @ 02:39
Σαν χρυσαλίδες,άμετρες σκέψεις ενταφιασμένες
Γεννιούνται κάπου νέοι καιροί; ποιος ξέρει
Αργοσαλεύουν τα φτερά πετούν λευτερωμένες
Απάνω απ’όλους τους καιρούς φωτάει το πρώτο που γκρεμμίστη αστέρι
ΑΝΤΗ ::theos.::
AlexSAI
20-06-2008 @ 03:55
Την καλησπέρα μου !!! Υπέροχο ... ::yes.:: ::theos.::
Ναταλία...
20-06-2008 @ 05:00
Ψυχή στην εξορία προσδόκα τώρα μ’αδάμαστη υπομονή
Θαρθεί κι η μέρα που τη μάχη θα σαλπίσεις
Μάχη Θεού κι ανθρώπου σιωπηλή
Αλλά ω ψυχή μου ως τότε μην ελπίσεις..........

Αλλά ω ψυχή μου ως τότε μην Λιγίσεις
θα έλεγα εγώ ::yes.:: ::theos.::
Helene52
20-06-2008 @ 05:14
Σαν χρυσαλίδες,άμετρες σκέψεις ενταφιασμένες
Γεννιούνται κάπου νέοι καιροί; ποιος ξέρει
Αργοσαλεύουν τα φτερά πετούν λευτερωμένες
Απάνω απ’όλους τους καιρούς φωτάει το πρώτο που γκρεμμίστη αστέρι
Υπέροχη γραφή, ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ δημιουργία !!!!
Την καλησπέρα μου ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
tinios
20-06-2008 @ 05:16
"Ψυχή στην εξορία προσδόκα τώρα μ’αδάμαστη υπομονή
Θαρθεί κι η μέρα που τη μάχη θα σαλπίσεις
Μάχη Θεού κι ανθρώπου σιωπηλή
Αλλά ω ψυχή μου ως τότε μην ελπίσεις.........."

Εξαιρετικό φινάλε, σε ένα σπουδαίο ποίημα!!
ΝΟΥΦΑΡΟ
20-06-2008 @ 05:40
::up.:: ::up.:: ::up.::
Ιππαρχος
20-06-2008 @ 09:28
Αργά ανεβαίνω τα προπύλαια και πίσω μου κοιτώ
Μες στη ζωή αυτή σε τούτο το καιρό δεν έχω θέση
Μιά άλλη προαιώνια μοίρα με καλεί στην Άβυσσο να ζώ
Τι δεν είμαι απ’αυτούς,που με το μέγαν Άγγελο έχουν πέσει

Με δυσκολία ξεχωρίζω αυτήν τη στροφή, εξαιρετικότατο το ποίημά σου!
inokrini
23-11-2018 @ 16:05
Ψυχή στην εξορία προσδόκα τώρα μ’αδάμαστη υπομονή
Θαρθεί κι η μέρα που τη μάχη θα σαλπίσεις
Μάχη Θεού κι ανθρώπου σιωπηλή
Αλλά ω ψυχή μου ως τότε μην ελπίσεις.......... ::love.:: ::love.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο