| |
Στο καλό μου το χωράφι
Χίλιες δυο πικρές τσουκνίδες
Εφυτρώσανε ομάδι
Τέτοιο θέριεμα δεν είδες !...
Εξαφνιάστηκα η δόλια
Τι δουλειά πολλή με βρήκε
Μην πνιγούνε τα φασόλια
Απ' τον συρφετό που βγήκε !...
Μα σαν έμπειρη δουλεύτρα
Φόρεσα ευθύς τα γάντια
Κι η τσουκνίδα η πλανεύτρα
Γούρλωσε μεμιάς τα μάτια !...
Τί κι αν ήτανε μυριάδες
Άγριες.. συσπειρωμένες
Στο λεπτό οι αγριάδες
Ήτανε ξεριζωμένες !...
Μα ο κόπος μου ετούτος
Πλούσια θα μ' ανταμείψει
Καί ο κήπος είναι κούκλος
Καί το δείπνο δεν θα λείψει !...
Έπιασα ν' ανοίξω φύλλο
Για μια πίττα μυρωδάτη
Να καλέσω και τον φίλο
Που μου έκλεισε το μάτι !...
Οι τσουκνίδες είναι βλέπεις
Ένας άριστος μεζές
Αρκεί να μην επιτρέπεις
Να σ' αγγίζουνε.. ωμές !...
Νά 'την !.. Έτοιμη η πίττα !
Και οι δυο αντικρυστά
"Τύφλα νά 'χουνε τα βλήτα !"
Λέμε τώρα φωναχτά !...
Ας φυτρώσουνε και άλλες
Για να έχω να μαζεύω
Να τις τρώμε σε κραιπάλες
Και τα μάτια του να κλέβω !...
Χα, χα, χα !!!
Στην υγειά μας λοιπόν.. και καλή μας όρεξη ! Τσιν - τσιν !!!
Άπλωσα τα δυό μου χέρια,
για να πιάσω μιά τσουκνίδα,
μα αυτή έβγαλε μαχαίρια,
και τον πόνο αμέσως είδα.
-
Μούπε και μιά ιστορία,
μιά αδερφή της στο τραπέζι,
την ομορφή μας τη Μαρία,
είδε με τον Χρήστο Π. να παίζει.
-
Θα της τσούκνιζε το χέρι,
για την μιά κακή της πράξη,
θα της έβαζε πιπέρι,
όταν κάτι είχε αρπάξει.
-
Μα δεν πρόλαβε η καημένη,
με όλα αυτά που είχε δει,
έμεινε αποσβολωμένη ,
και την φάγαν με ψωμί.
-
Τώρα η αδερφή της κλαίει,
και τα ρίχνει στη Μαρία,
ήτανε της λέω νέοι,
και το κάναν μ΄αγωνία.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ
χρηστος καραμανος | Τα νοικοκυροκόριτσα,
π' ανοίγουνε και φύλλο,
καλύτερα να τά 'τρωγαν,
κροκόδειλοι στο Νείλο !
Μιας και συχνά κραδαίνοντας,
τον πλάστη τους στο χέρι,
πίσ' απ' την πόρτα στήνονται,
νυχτιάτικα ..καρτέρι !....
Και καρτέρι στο καρτέρι
-ω αβάσταχτη σκλαβιά-
μια με πλάστη μια μαδέρι,
παίρνεις την μορφή ραγιά...
ΒΥΡΩΝ |
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
