χάρης ο κύπριος
22-06-2008 @ 01:14 | Δεν θυμάσαι,
είναι το σχήμα της λύπης
που αγνόησες,
είναι τα έκπληκτα μάτια
που προσπέρασες κάποτε.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ύπέροχος όπως πάντοτε.
καλημέρα φίλε μου Κώστα ! | |
Ιππαρχος
22-06-2008 @ 01:14 | πως να αντέξεις
τις ρυτίδες για πάντα
στο πρόσωπο σου
Αβάσταχτο το τέλος φίλε μου Κώστα...
Για μια ακόμα φορά εξαιρετικός... | |
Ελένη Καιγή
22-06-2008 @ 01:28 | Καλημέρα Κώστα!
Η γραφή σου συναγωνίζεται την πλοκή σου.
Αποκάλυψη! | |
φραγκοσυριανος
22-06-2008 @ 01:57 |
Ντύσου
φόρεσε το καλό σου φόρεμα,
τη νύχτα
στο λευκό σου κορμί
και πάμε.
Οι άλλοι περιμένουν
ντυμένοι με τον ίσκιο της σιωπής,
πιασμένοι από το ρείθρο
του τρεχούμενου φόβου,
από το πουθενά
της χαμένης τους ελπίδας.
Δεν θυμάσαι,
είναι το σχήμα της λύπης
που αγνόησες,
είναι τα έκπληκτα μάτια
που προσπέρασες κάποτε.
Κοίτα,
πως να αντέξεις
τις ρυτίδες για πάντα
στο πρόσωπο σου,
πόσο ακόμα
τη ζωή μες την πίκρα
που σβήνει.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
LILA KIRA
22-06-2008 @ 01:57 | πικρό μα και υπέροχο!!! ::yes.:: ::theos.:: | |
χρηστος καραμανος
22-06-2008 @ 02:09 | Κοίτα,
πως να αντέξεις
τις ρυτίδες για πάντα
στο πρόσωπο σου,
πόσο ακόμα
τη ζωή μες την πίκρα
που σβήνει.
πικρό μα και υπέροχο!!! ΜΠΡΑΒΟ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
iokasth
22-06-2008 @ 03:08 | Θα συμφωνίσω με τον Χρήστο...ετσι είναι.
Εκφράστηκες ΥΠΕΡΟΧΑ!!
ΝεφΕλλη | |
κώστας νησιώτης
22-06-2008 @ 03:18 | varydi sti thlipsi to yperoxo poihma sou Kosta | |
heardline
22-06-2008 @ 03:19 | στην πίκρα μέσα έπεσα
να δω και να τρομάξω
χαρά να βρίσκω στη ζωή
την πίκρα να ξεχνάω
πολύ ωραία μας τα λες φίλε Κώστα
οι ρυτίδες δε φεύγουν με φτηνά λίφτινγκ | |
Νικηφόρος Ουρανός
22-06-2008 @ 04:13 | ::up.:: | |
zennoula
22-06-2008 @ 04:25 | ::hug.:: ::up.:: ::up.:: | |
miss_a256
22-06-2008 @ 05:01 | Κοίτα,
πως να αντέξεις
τις ρυτίδες για πάντα
στο πρόσωπο σου,
πόσο ακόμα
τη ζωή μες την πίκρα
που σβήνει.
| |
isidora
22-06-2008 @ 06:20 | Οι άλλοι περιμένουν
ντυμένοι με τον ίσκιο της σιωπής,
πιασμένοι από το ρείθρο
του τρεχούμενου φόβου, ::scare.:: | |
Helene52
22-06-2008 @ 11:53 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
spil †
22-06-2008 @ 11:55 | "Δεν θυμάσαι,
είναι το σχήμα της λύπης
που αγνόησες..."
Θαυμάσιο !!!
| |
Xωρολάτρης
22-06-2008 @ 14:51 | Ειναι ασφαλως λυπητερο να πηγαινεις καπου που σε περιμένουν αυτοί ΄που έσβησαν τις ελπίδες τους μες στο αυλάκι του ρέοντος φόβου..Κι όμως..Νομίζω Κωστή ότι στο τελος κατι θα γίνει..κατι θα αλλάξει ανυπόφορα απλά και θα αντιστραφει η ταυτότητα της πορείας..ϊσως και να μην γινει φυσικά..αλλά εγω το πιστευω..βάσιμα..και πολύ.. | |
justawoman
23-06-2008 @ 03:37 | Θαυμάσιο κι αυτό! | |
karina136
29-06-2008 @ 07:33 | Αυτό το ρείθρο του ρέοντος φόβου μας οδηγεί πολλες φορές σε άλλη πορεία αλλά η ελπίδα δεν σβήνει ποτέ αν ξέρεις να ξεχωρίζεις τα ...όμβρια απο τα ...λύμματα! ::wink.:: | |
 |
