| |
Λάμπει το φεγγάρι. Φωτίζεται η πόλη.
Και εσύ σαν κάποιος διαλεγμένος
να κοιτάς από ψηλά αμέτρητα λαμπιόνια,
αμέτρητα φωτάκια, άτιμοι προδότες κάθε
ανθρώπινης φωλιάς.
Και μάταια κοιτώντας την τελειότητα της φύσης
να προσπαθείς να βρεις μια αρμονία
στη χώρα των ανθρώπων.
Ίσως μια ίντριγκα, ίσως μια λογική συνέχεια,
κάτι, οτιδήποτε, περιμένεις για να βρεις.
Μα τίποτα. Τίποτα δε φαίνεται παράξενο.
Και γίνεσαι και εσύ ένα ανήσυχο βλέμμα
σε μια συνωμοσία που δεν πρόκειται να δεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
