φραγκοσυριανος
25-06-2008 @ 02:03 |
Κάποιος ήταν να φανεί μα γεμίσαν στάχτες οι τσέπες μας
κι ευθύς αρχίσαμε να σπαταλάμε άκεφα λίγα κομμάτια ελπίδας
Τι καλά που δεν φάνηκε κανείς, που η σκουριά της πόρτας ηρεμεί
Θα έκλεβε κανείς πολλή απ’ τη σπατάλη μας για να εξαργυρώσει
κάποιο αστέρι
::sad.:: ::no.:: ::up.:: | |
morrissey
25-06-2008 @ 02:05 | Τι καλά που δείξαμε οίκτο στις σκιές...
Αν και δεν πρέπει... | |
το κορίτσι του Μαι
25-06-2008 @ 03:15 | "τι καλα που δεν ζει κανεις πια εδω,
τι καλα που ειναι ολοι τους νεκροι
τωρα επιτελους ειναι γεματη η σιωπη μας".......... ::yes.:: | |
νετη541
25-06-2008 @ 03:17 | Ωραίες λέξεις, ωράια βαλμένες. Συγχώρεσέ με, αλλά από εμπειρία ξέρω πως στο κέντρο, στην ουσία της θλίψης δεν πουλάς και δεν αγοράζεις τίποτα, δεν επιχαίρεις και δε λυπάσαι. Από πότε η "κατάθλιψη" χρήζει επαίνου; Αφού μπορείς να γράψεις, αυτό φαίνεται με την πρώτη δεν είναι κρίμα να αναλώνεσαι; Με συμπάθεια... | |
κώστας νησιώτης
25-06-2008 @ 04:06 | kali epilogi h ypografi sou
se diabazo me endiaferon | |
oulaloum
25-06-2008 @ 05:13 | Πραγματικά δεν πρόκειται για κατάθλιψη. Ποτέ τέτοιου είδους καταστάσεις δεν μου ήταν οικείες ούτως ή άλλως. Οι στοίχοι αυτοί είναι μια περιήγηση στις εντυπώσεις που έχω πάνω στον μηδενισμό. Θα ήταν όντως ανόητο, προσωπικά, να επαινώ την κατάθλιψη. Πάντως δεν τοποθέτησα πουθενά ίχνος συναισθήματος. Τώρα το τι παιχνίδια παίζουν οι λέξεις, ε αυτό δεν το γνωρίζω (η "μετάφραση" είναι προσωπική του καθενός).
Σας ευχαριστώ όλουςς για τα σχόλια σας ::smile.:: | |
Maria Olsen
29-08-2008 @ 15:32 | Μ΄ άρεσε... | |
 |
