| |
Σαν την λαμπάδα που σταυρώνουμε τα σπίτια
το τσιγάρο μου στον ώμο σου ακουμπούσα
αγκαλιά μου σε κρατούσα, σαν συρίτια
σε φορούσα και καμάρωνα
Σαν κάγκελα τα δόντια φυλακίζουνε τη γλώσσα
κι ούτε σ'αγαπώ δεν βγαίνει, ούτε φιλί
γι'αυτό βάζω σ'ένα βλέμμα τα μύρια όσα
στην καρδιά σου μπας κι ανέβω ένα σκαλί
Σαν την γάτα σε νησί να μην σου λειπαν τα ψάρια
να'σουν και δέντρο σε βροχή, να χόρταινες τα χάδια
μα είσαι άνθρωπος αχάριστος κι εγώ ένας άρρωστος
με μια σιωπή για βράδια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
