| |
Χτες το βράδυ στο όνειρο μου ένιωθα τόσο μόνη όσο δεν νιώθω ποτέ
στην πραγματικότητα... ήρθε ένας άγγελος να μου μιλήσει, με χαϊδεψε
και στάθηκε στο πλάι μου σαν φύλακας ναι... σαν φύλακας να με προσέχει
απο κάθε άσχημη εικόνα στο μυαλό, απο κάθε εφιάλτη, απο κάθε στεγνή φαντασία.
Μιλήσαμε ώρα πολύ... έμαθα πολλά απο εκείνον μέσα σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα.
Άρχισε να ξετυλίγει πράγματα που δεν είχα σκεφτεί ποτέ οτι υπάρχουν,
ζούσα όντως ένα όνειρο... ένα όνειρο που με βοηθούσε να ερμηνεύσω την πραγματικότητα
του τότε και του τώρα, του πρίν και του μετά, της στιγμής και θέλησης.
Σαν γκρίζα σύννεφα φαινόντουσαν στο μυαλό μου οι αναμνήσεις απο το παρελθόν.
Άλλοτε άρχισαν να οργιάζουν όλα μέσα μου σαν να χε ξεσπάσει καταιγίδα
μέσα στη κατηφόρα του μυαλού μου. Εκείνος έστεκε εκεί ώρες..αμίλητος...
κοίταζε μόνο έξω απο το παράθυρο το φεγγαρόφως που άγγιζε τις κουρτίνες και τις έκανε χρυσές... άγγιζε τα μαλλιά μου κ τα μάτια μου και τα έκανε να λάμπουν μέσα στο μαύρο πέπλο της νύχτας.
Η νύχτα αυτή δεν ήταν σαν τις άλλες. Θύμιζε κάτι απο παλιό κρασί,
απο παραμύθι... είχε κάτι το μαγικό που σε μεθούσε.
Το φεγγάρι έκανε βόλτες την μισή νύχτα...
την άλλη μισή απλά άρχιζε να χάνεται πίσω απο μια αχνή γκριζογάλανη εικόνα.
ο άγγελος δε ξέρω, αλλα μου φαίνεται δίσταζε να πει πολλά στη δεύτερη δόση,
τα είπε όλα στην αρχή και μετά σώπασε, σώπασε και άκουγε εμένα...
άκουγε τις σκέψεις και όσα δεν ήθελα να εκφράσω,
καθρεφτιζόταν μέχρι την ανατολή
στα μονοπάτια της πικραμένης μου ψυχής και ήταν σαν να συνέπασχε μαζί μου όταν ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπο του κοιτάζοντας με βαθιά στα μάτια...
μου χαμογέλασε...μου είπε αντίο
και σε κλάσματα εξαφανίστηκε χωρίς να προλάβω να τον ρωτήσω ούτε καν το όνομα του.
Δε ξέρω αν η ψυχή μου το γνωρίζει κατα βάθος, γιατί αυτόν τον άγγελο,
ήταν σαν να τον γνώριζα απο παλιά, απο εκατομμύρια χρόνια πριν, μου έβγαζε κάτι το τόσο οικείο....
Πριν προλάβω να γυρίσω το πρόσωπο μου στο παράθυρο, είδα οτι ξημέρωσε...
η νύχτα δε κράτησε πολύ όσο νόμιζα.
Το χρυσό φεγγάρι χάθηκε και στη θέση του εμφανίστηκε ενας πυρωμένος ήλιος που χάριζε γλυκά φιλιά σε όλα τα σημεία που έφταναν τα μάτια σου.
Έπεσα να κοιμηθώ εκείνο το πρωινό, ...μεθυσμένη απο το άρωμα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
