| |
Εσπρωξα ενα συννεφο , για να δω το φεγγαρι
και το μυαλο μου πιαστηκε , σε μια ονειροπαγιδα
το φως του επλασε , μια νυχτα χωρις σκοταδι
κι η καρδια μου σταματησε , μ' αυτο που ειδα.
Γιατι ειδα ποιος ειμαι , στα ματια ενος παιδιου
και το αιμα μου ετρεξε μεσ' απο καθε φλεβα
ηταν στη σκοτεινη , πλευρα του φεγγαριου
κι εκλαιγε σιωπηρα κοιταζωντας τ' αστερια.
Μικρο παιδι βγες απ' το αιωνιο σκοταδι
το φως περιμενει να χυθει μεσα στο φοβο
περνα στη φωτεινη πλευρα του φεγγαριου
κι ο ορκος μου ειναι απο κοντα σου να μη φυγω...
Σιωπη της ημερας και φως της νυχτιας
καθρεφτη του ονειρου που γκρεμισες καστρα
βασιλειαδες που σ'ειδαν γονατισαν με μιας
οταν φωτισες τις ψυχες τους με αστρα.
Βασιλιας δεν ειμαι , αλλα σε βρηκα αυτο το βραδυ
μικρο παιδι αμολυντο , της ψυχης μου λυτρωτη
δεν ημουν χαζος , μοναχα εζησα στο σκοταδι
λυτρωσε με τωρα που τ' αστρα πεφτουνε βροχη.
Μικρο παιδι βγαλε με απο το αιωνιο σκοταδι
το φως περιμενει να χυθει μεσα στο φοβο
περνα με στη φωτεινη πλευρα του φεγγαριου
κι ο ορκος μου ειναι απο κοντα σου να μην φυγω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
