Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Χειμώνας
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130386 Τραγούδια, 269368 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Χειμώνας
 Ηλθε και ο χειμώνας... έφυγες... αλλιώς πώς θα ερχόσουν ξανά;
 
Μια δυνατή μπόρα
μου κτύπησε την πόρτα
κάθισε στην πολυθρόνα
μπροστά στο τζάκι.
Το φεγγάρι απορημένο,
γυρεύει βιαστικά
μέσα στα σύννεφα
περισσότερο ουρανό.
Η νύχτα ψιθύρισε
το τελευταίο αντίο
στο φετεινό φθινόπωρο,
κλείνοντας αμήχανα
τα μεγάλα σκοτεινά της μάτια.
Χαμογελάω,
δεν ανησυχώ που φεύγεις,
δεν τρομάζω πια,
ξέρω θα ‘ρθεις πάλι
με το καλοκαίρι.
Αφησα τα κλειδιά
κάτω από την γλάστρα.
Αφησες
το ζεστό σου γέλιο
στο παλιό ξύλινο τραπέζι.
Ο χειμώνας
με τα χέρια στις τσέπες
σφυρίζει αδιάφορα,
κατηφορίζει νωχελικά
ξυπόλητος και παγωμένος
στη λιακάδα μας,
δεν φοβάμαι
είναι εδώ να με ντύσει
το γέλιο σου,
εκείνο που άφησες.

Αιθέρια Γκρι: Εκδόσεις Αρμός


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Σαν νάχαν ποτέ τελειωμό τα πάθια και οι καυμοί του κόσμου. “Το μοιρολόγι της φώκιας “ Παπαδιαμάντη
 
Στιχομανής
04-07-2008 @ 00:02
Ο χειμώνας
με τα χέρια στις τσέπες
σφυρίζει αδιάφορα,
κατηφορίζει νωχελικά
ξυπόλητος και παγωμένος
στη λιακάδα μας,
δεν φοβάμαι
είναι εδώ να με ντύσει
το γέλιο σου,
εκείνο που άφησες.

::up.:: ::love.:: ::yes.::
χρηστος καραμανος
04-07-2008 @ 00:09
Ο χειμώνας
με τα χέρια στις τσέπες
σφυρίζει αδιάφορα,
κατηφορίζει νωχελικά
ξυπόλητος και παγωμένος
στη λιακάδα μας,
δεν φοβάμαι
είναι εδώ να με ντύσει
το γέλιο σου,
εκείνο που άφησες.
ΚΩΣΤΑ ΕΙΣΑΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΣ!ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΦΙΛΕ ΜΟΥ! ::theos.::
kornos29
04-07-2008 @ 01:35
μπραβο κωστη ευγε φιλε μου ::theos.:: ::theos.::
ALYZIOS
04-07-2008 @ 02:37
τα σεβη μου φιλε.... ::up.:: ::theos.:: ::smile.::
aprobleptos
04-07-2008 @ 02:39
Αφησες
το ζεστό σου γέλιο
στο παλιό ξύλινο τραπέζι.
Ο χειμώνας
με τα χέρια στις τσέπες
σφυρίζει αδιάφορα,
κατηφορίζει νωχελικά
ξυπόλητος και παγωμένος
στη λιακάδα μας,
δεν φοβάμαι
είναι εδώ να με ντύσει
το γέλιο σου,
εκείνο που άφησες.

καλημερα Κώστα, με τις υπέροχες! εμπνευσεις σου ::up.:: ::yes.:: ::up.::
arpistre
04-07-2008 @ 03:25
αισιοδοξία μέσα στην απώλεια
φαίνεται ότι είναι συνέπεια γνώσης
επανάληψη, η μήτηρ της μαθήσεως
εκτός από τη δημιουργία
μου άρεσε πολύ και το πνεύμα στο λιτό σου σχόλιο
::smile.::
heardline
04-07-2008 @ 03:32
Διαδοχή των εποχών όπως η διαδοχή των συναισθημάτων μέσα μας, πολύ ωραία μεταφορά!

Πάντα πιστός στην έκφραση, προσφορά για μας, φαγάκι για την τόνωσή μας, στα δύσκολα της ημέρας.

::smile.::
zennoula
04-07-2008 @ 04:30
::hug.:: ::up.:: ::yes.::

μπραβο κωστη μου
εισαι μια απαραιτητη υπαρξη εδω μεσα
χαιρομαι που εχω τη φιλια σου
Ναταλία...
04-07-2008 @ 05:30
Με όλους τους ::up.:: ::yes.:: ::up.::
Maria Olsen
04-07-2008 @ 05:48
Polu wraio! ::yes.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
04-07-2008 @ 07:52
ωραία συνέχεια του φθινοπώρου.
πάρε κι ένα καλοκαιρινό χαμόγελο και βρες του μια θέση ::smile.::
karpox
04-07-2008 @ 09:59
αν μπορεις να περιμενεις καρτερικα μια επιστροφη
και να σου αρκει ενα γελιο...
για να ζεσταθεις μες το χειμωνα...
τι να πω αγαπητε!
η γραφη σου ειναι υπεροχη...
justawoman
04-07-2008 @ 11:58
Συντάσσομαι απόλυτα με το σχόλιο της arpistre, Κώστα

Είναι τόσο καλός ο χειμώνας σου που αδικεί λιγάκι τις άλλες εποχές.
Μήπως είναι η εποχή σου?
::hug.::
miss_a256
04-07-2008 @ 12:10
Χαμογελάω,
δεν ανησυχώ που φεύγεις,
δεν τρομάζω πια,
ξέρω θα ‘ρθεις πάλι
με το καλοκαίρι.
Αφησα τα κλειδιά
κάτω από την γλάστρα.
Αφησες
το ζεστό σου γέλιο
στο παλιό ξύλινο τραπέζι.
Ιχνηλάτης
04-07-2008 @ 12:50
Μ` αρέσει που προσωποποιείς τις εποχές.
Έτσι κι αλλιώς μας εκφράσουν συναισθηματικά και ψυχολογικά.
Celestia
04-07-2008 @ 15:07
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο