Α.Ε. ΕΠΕ
09-07-2008 @ 04:54 | γδέρνει...
είναι συγκλονιστικό αστεροτέτοιο μου...
::love.:: | |
jenifer2
09-07-2008 @ 05:16 | Λιγο αγριο και μελαγχολικο. ::oh.:: ::sad.:: | |
Maria Olsen
09-07-2008 @ 05:27 | Έχεις ένα πηγαίο ταλέντο να δίνεις ζωή σε ότι περιγράφεις... | |
Nefeligeretis
09-07-2008 @ 06:22 | Παίζεις με το χρόνο και τις μνήμες,
όπως οι άλλοι παίζουν μιά παρτίδα τάβλι,
έτσι λεπτά αιωρείσαι ανάμεσα στη μνήμη
και στη λήθη και δεν σε νοιάζει ο πόνος.
Είναι με τέτοια μαεστρία γραμμένη η "διάσωση" Τζενούλα μου, που
μπορεί κανείς ώρες να σε ερμηνεύει...
να προσπαθεί δηλαδή...
::smile.:: ::hug.:: | |
χρηστος καραμανος
09-07-2008 @ 08:11 | ΕΙΣΑΙ Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΤΖΕΝΗ ΜΕ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΟΥ!!! ::kiss.:: | |
justawoman
09-07-2008 @ 09:18 | Είναι Τζενάκι μου ξέρεις κάτι ένστικτα που δε σ' αφήνουν για πολύ στο ρήγμα... αυτά της αυτοσυντήρησης
Πολλά ανακατεύουνε οι μνήμες μας κάτι πνιγηρά βράδια σαν τα τελευταία, μα φτάνει ένα δροσερό αεράκι να σκορπίσει την κακοθυμιά
Είπα κι ελάλησα και σου αφιερώνω το ανάλογο...
Αυτοσυντήρηση
-----------
Θα πρέπει να ήταν άνοιξη
γιατί η μνήμη αυτή
υπερπηδώντας παπαρούνες έρχεται.
Εκτός εάν η νοσταλγία
από πολύ βιασύνη,
παραγνώρισ' ενθυμούμενο.
Μοιάζουνε τόσο μεταξύ τους όλα
όταν τα πάρει ο χαμός.
Αλλά μπορεί να' ναι ξένο αυτό το φόντο,
να' ναι παπαρούνες δανεισμένες
από μιαν άλλην ιστορία,
δική μου ή ξένη.
Τα κάνει κάτι τέτοια η αναπόληση.
Από φιλοκαλία κι έπαρση.
Όμως θα πρέπει να 'ταν άνοιξη
γιατί και μέλισσες βλέπω
να πετούν γύρω απ΄ αυτή τη μνήμη,
με περιπάθεια και πίστη
να συνωστίζονται στον κάλυκα της.
Εκτός αν είναι ο οργασμός
νόμος του παρελθόντος,
μηχανισμός του ανεπανάληπτου.
Αν μένει πάντα κάποια γύρις
στα τελειωμένα πράγματα
για την επικονίαση
της εμπειρίας, της λύπης
και της ποίησης.
(Κ. Δημουλά)
::hug.:: ::love.:: | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
09-07-2008 @ 12:12 | Εμ Στέλλα στο είπα, άμα διαβάσω Δημουλά, μάλλον θ' αργήσω να ξαναπιάσω στυλό...
Σας ευχαριστώ όλους που περνάτε εν μέσω καύσωνα. Άντε μπας και διασώσουμε τίποτα. | |
 |
