Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Εγώ είμαι
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130619 Τραγούδια, 269435 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εγώ είμαι
 μια σπίθα ικανοποίησης και μια μελαγχολία σου...
 
[B][align=center][color=black]Η μαύρη φιγούρα που κοιτάζεις
μονόχρωμη απέμεινε στις σκιές
ήρθε από το σκοτάδι
κινείται μέσα στους καθρέφτες
κρατιέται σφιχτά απ'τα λευκά σου δάκρυα
και τρέχει πάνω στον μαύρο σου ωκεανό.
Δεν έχει εικόνα,
δεν βρίσκεται στις μνήμες,
δεν έχει σήμα στον κόσμο σου..
είναι μακριά
τα δικά της τοπία ασπρόμαυρα.
Θύμιζε τέχνη η μελαγχολία της
τα χέρια της μια κόλαση εγκλωβισμένων προσώπων
σμίλευαν ένα απρόσωπο μα παγερά οικείο άγγιγμα.
Τόσο αχνή μοιάζοντας παραίσθηση
μοιάζοντας οπτασία που ξεγλυστράει από τα μάτια σου..
κι ενώ διστάζεις να λατρέψεις κάτι πέρα από εσένα
βυθίζεσαι άθελά σου στα πάντα του.
Μια υγρή φιγούρα,μια γκριμάτσα πόνου
θα το 'λεγα απαύγασμα όσων προκάλεσες
μα δεν μ'αφήνουν οι λέξεις
Σου συνέβη και γεννήθηκες γύπας,
δεν επεδίωξες να καρφώνεις τα νύχια με μανία
σε ό,τι τολμάει να σ'αγαπήσει
απλά το κάνεις
κι ύστερα στάζει ένα χαμόγελο
μια σπίθα ικανοποίησης..
εγώ είμαι
η μελαγχολία μιας σου ύπαρξης
με θέα τα ολόγυμνα βουνά σου,
τα ολόγυμνα μάτια σου
εγώ είμαι
η λίμνη στο πάτωμα απ'τα χαμόγελά σου[/align][/B]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Πρόσωπα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.
 
Γιώργος_Κ
14-07-2008 @ 12:35
Μαρία, για τους σκύλους που γαυγίζουν αλλά δεν δαγκώνουν έχεις ακούσει?
Για τους σκορπιούς που μόλις δουν τον εχθρό δεν κουνιούνται, παρά μόνο υψώνουν το κεντρί τους για να αμυνθούν?
για να υπάρξει αγάπη, πρέπει να σου τη μάθουν!
για να υπάρξει έρωτας πρέπει να υπάρχουν δύο...

ο ένας ύψωσε το κεντρί του, ο άλλος γαύγισε
με αποτέλεσμα να ηττηθούν...
Γιώργος_Κ
14-07-2008 @ 12:36
Α! κι όταν ραγίσει το γυαλί, δεν ξανακολλάει ... σημείωσέ το αυτό, θα σου χρειαστεί στο μέλλον!
Helene52
14-07-2008 @ 13:36
εγώ είμαι
η μελαγχολία μιας σου ύπαρξης
με θέα τα ολόγυμνα βουνά σου,
τα ολόγυμνα μάτια σου
εγώ είμαι
::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
χρηστος καραμανος
14-07-2008 @ 14:10
εγώ είμαι
η μελαγχολία μιας σου ύπαρξης
με θέα τα ολόγυμνα βουνά σου,
τα ολόγυμνα μάτια σου
εγώ είμαι

πολλά μπράβο ΜΑΡΙΑ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ναταλία...
15-07-2008 @ 03:24
Εξαιρετικό υπέροχο ::yes.:: ::theos.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο