| |
| | η καταλληλη ωρα |  | | | Χανομαι που και που λγω φροντιστηριων...χιλια συγγνωμη θα επανορθωσω απο βδομαδα | | |
Λες και η ζωή ζητά να ημερέψει στο πρόσταγμά της, η νύχτα. Τα αυτοκίνητα έχουν αρχίσει να μειώνονται και η αιώνια παραζάλη του δρόμου ξεμεθά και απόψε από τα αποκαΐδια της διασκέδασης. Στο σκοτεινό δρομάκι, που λίγα φώτα το φωτίζουν καθώς και μια μυρωδιά από τα μαζεμένα νυχτολούλουδα των λίγων παλαιών αναπαλαιωμένων σπιτιών που δίνουν μια ευχάριστη διάθεση σε όποιον περάσει από το δρομάκι. Το λιγοστό φως, διαπερνά το αίσθημα του ρομαντισμού και απλά καταλήγουν να έχουν την νοσταλγία, συγγενή αγαπημένο, μηδενός εξαιρουμένου κτήμα αιώνιας αγάπης… Τα Τακούνια την κοπέλας που περπατά το δρομάκι χτυπούν ρυθμικά το πλακόστρωτο, μέχρι να φτάσει στο δικό της καταφύγιο από την ιδιαιτερότητα της νύχτας. Ωραία η διασκέδαση αλλά ποτέ δεν ήταν αγαπημένη της συντροφιά. Δικό της μοτίβο ήταν στο μπαλκόνι της με καλή παρέα και μουσική ή με κάποιο βιβλίο, ποίησης ή και λογοτεχνίας να διαβάζει για ζωές άλλων ή για βιώματα άλλων που δεν θα της θύμιζαν τα πιο κρυφά της όνειρα, ή τους ατελείωτους φόβους της. Κάθε μέρα και καινούριος. Έψαχνε την αλήθεια και σαν όπλο της είχε απλά την μη καθιέρωση της συνήθειας. Κάτι διαφορετικό κάθε μέρα αρκεί να μην της θύμιζε την προηγούμενη. Η Οργάνωση ήταν η μαγική της λέξη και το διαφορετικό, το κάθε τι διαφορετικό, απλά η αγάπη της. Και ας ήταν μόνη της δεν την ένοιαζε αρκεί να είχε τις πολυπόθητες αναμνήσεις, αυτές που την γέμιζαν απλά νιότη… Νέος είσαι όταν ξέρεις να ζεις, και όχι λόγω ηλικίας… σκεφτόταν η Λίζα την ώρα που το κλειδί της άνοιγε την πόρτα της δικής της ζωής…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | the soul would have no rainbow if the eyes had no tears... | | | |
|
χρηστος καραμανος
14-07-2008 @ 14:09 | Νέος είσαι όταν ξέρεις να ζεις, και όχι λόγω ηλικίας… σκεφτόταν η Λίζα την ώρα που το κλειδί της άνοιγε την πόρτα της δικής της !!!
πολλα μπραβο φεγγαροφως!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ορφέας
14-07-2008 @ 14:56 | Η πιο μεγάλη ώραααα, είναι τώρρραα....! ("την ώρα που το κλειδί της άνοιγε την πόρτα της δικής της ζωής… ")
Πολύ ωραίο...! ::up.:: ::kiss.:: ::blush.:: | | Αστεροτρόπιο (Jeny)
14-07-2008 @ 17:49 | αντιφατικό. η καθιέρωση της μη συνήθειας έναντι της οργάνωσης. ωραίο όμως. | | santana
15-07-2008 @ 00:42 | Και ας ήταν μόνη της δεν την ένοιαζε αρκεί να είχε τις πολυπόθητες αναμνήσεις, αυτές που την γέμιζαν απλά νιότη...
Nαί έχεις δίκιο Ελεάννα..To πιό σημαντικό είναι να αισθάνεσαι υπέροχα όχι να ικανοποιείς για λίγο το σώμα σου..αυτό είναι λίγο δεν φτάνει..Απλά σε κάνει να νιώσεις για λίγο όμορφα. ::theos.:: ::theos.:: ::up.:: | | Ναταλία...
15-07-2008 @ 05:06 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
