| |
Οι δρόμοι της πόλης μια κλεμμένη φωτιά
με τσακίζει, με πονάει , με ματώνει
απέραντοι δρόμοι, τσιμεντένια πουλιά
που παρασύρουν τη ματιά μου μες στη σκόνη
Τα φώτα της πόλης χρυσαφένια βροχή
με ρουφάει, μ' αγκαλιάζει, με τυλίγει
με τυφλώνουν τα φώτα, μια κόκκινη πληγή
που κι αν γιατρεύεται, στον χρόνο ξανανοίγει
Οι μέρες της πόλης ένα τεράστιο σκηνικό
γεμάτο φόβο, ενοχές και απιστία
αδέσποτες μέρες, βουτιά στο κενό
τροχιές που σβήνουν σ' έναν άλλο γαλαξία
ʼχαρη μέρα, θλιμμένη γιορτή
εσύ με διώχνεις, με τραβάς μέσα στη δίνη
άσχημη πόλη, ζωντανή μουσική
η μουσική σου ξεμακραίνει, μα δεν σβήνει
(έτσι γυρνώ μέσα στους δρόμους της πόλης:
των σωμάτων ραβδοσκόπος
της Αγάπης καιροσκόπος
έτσι γυρνούν αυτοί μέσα μου:
σαν κρανίου τόπος
σαν κρανίου τόπος)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
