| |
| | Η Lorette κι ο ποιητής |  | | | Ποτέ δεν ξέρεις ποιος πραγματικά είσαι αν δε σου δοθεί το κίνητρο να το ανακαλύψεις… Καλοκαιρινό παραμυθάκι δύο σ' ένα, για τη χώνεψη και … καλό ΣΚ στιχομάνιακς | | |
Εντυπωσιακή η αλλαγή
Εκείνη, μια ισχνή, αναιμική φιγούρα
σαν οπτασία σε τοπίο ομίχλης
Τα ρούχα της κατάλευκα και διάφανα
τα δάχτυλά της μακριά και δυνατά
και το χαμόγελο της φωτεινό,
μα, απόμακρο το βλέμμα της κι ανοίκειο
Θαρρείς και “μην αγγίζετε” κάπου στο βάθος
ήτανε χαραγμένο
Εκείνος, της ζωής ο μαθητής. Ο καλύτερος
Ταχύτητα, σιγουριά, κι εξυπνάδα
Επιτυχία πολύ πάνω απ’ το μέσο κόσμο
Ο ρεαλισμός του εφικτού σε κάθε κίνηση
Χέρια στιβαρά, κορμί ρωμαλέο
Μειδίαμα του κυνικού και λιγοστά τα λόγια
Ανέφελη η ματιά του, λίγο αδιάφορη
Παρόλα αυτά ιππότης
Περίεργος συνδυασμός
Η ετερώνυμη έλξη ή η εγγενής έλλειψη
τους έφερε μαζί σ’ εκείνον τον Αύγουστο;
Το ψαροχώρι του νησιού, μοναδικό λιμάνι
κληρώθηκε για τον επίγειο έρωτά τους
Κι ενώ ετοιμαστήκαμε
μύστες να γίνουμε όλοι
σε ειδύλλιο εποχής ρομαντισμού
(ή να ‘ταν ο ρομαντισμός
δική μας ξεχασμένη έλλειψη;)
σε πόλεμο παρόρμησης βρεθήκαμε
κι είδαμε, άγριο παιχνίδι να φουντώνει
Σάρκα με σάρκα
Κανείς δεν πίστευε στα μάτια του
–ούτε του λιμανιού οι γλάροι
ούτε των τζιτζικιών ή έκπληξη –
πως η μοναχική κυρία
που ξεχνιόταν στα παγκάκια
χορεύοντας με τη σιωπή
και με τον Τόμας Μαν στην αγκαλιά
θα φλόγιζε τη δύση
γελώντας και χορεύοντας
πάνω στου εραστή της τις χορδές
Ακροπατώντας σε ηδονές,
π’ ουδέποτε φαντάστηκε
στα πιο κρυφά όνειρά της
Κι ο εραστής
ο άλλοτε σκληρός και κυνικός
των γυναικών κατακτητής
αδιάφορος και άτρωτος
σε περιπέτειες της καρδιάς
τώρα... να γίνεται έρμαιο πρωτοφανές
μίας άνισης κι απρόβλεπτης παρτίδας
Ένας αλτρουισμός δίχως περίσκεψη
δεμένος στη σαγήνη της αντίφασης
Έφηβος και φοβισμένος, ικέτης
Παραδομένος στο πάθος, το απόλυτο
Απόμεινε ο ποιητής…
που μάταια θέλησε
να μεταφέρει τη στιγμή
σε μια προσωρινή αθανασία
αμήχανος και σκεπτικός
με μια γραφίδα ξόβεργα
και σκέψη καταδότη
Πώς να τελέσει το μυστήριο
της σύζευξης των λέξεων
–επιθυμίας όρια δεν έχουν–
χωρίς να τις μιάνει με την πένα του;
Πώς να ημερέψει το χαρτί
να τιθασεύσει τ’ άλογα σημάδια;
Τι υστερόβουλη κι αυτή η έμπνευση!
Ζηλιάρα ερωμένη
που τον κρατάει σκλάβο της, ακόλουθο
και του χαρίζει μόνον ηδονές
παρμένες από ξένα παραμύθια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος) | | | |
|
Nefeligeretis
18-07-2008 @ 18:17 | Μηδένα προ του τέλους μακάριζε.
Η ρήση του Σόλωνα έσωσε τον Κροίσο από την πυρά του Κύρου,
ο ήρωας σου, Στέλλα μου, καλά να πάθει όμως!
Φοβερό! Μ αρέσεις πολύ! Υποκλίνομαι.
::love.:: | | ΑΙΟΛΟΣ
18-07-2008 @ 18:18 | Με ξενάγησες υπέροχα στο Καλοκαιρινό παραμυθάκι σου "με μια γεύση τρικυμίας στα χείλη.."
Καλημέρα Στέλλα των εύοσμων και μοναδικών σου εμπνεύσεων..
::smile.:: | | CHЯISTOS P
18-07-2008 @ 22:49 | Σ' αυτή τη ζηλιάρα ερωμένη, λοιπόν !..
Καλημέρα σου Στέλλα ! Η γραφή σου σε κάνει και πάλι μοναδική ! | | balistreri
19-07-2008 @ 01:08 | εγώ δεν θέλω μεροκάματο
θέλω χιλιάρα μηχανή και θάνατο | | Ναταλία...
19-07-2008 @ 02:32 | πολύ ωραίο ::yes.:: ::up.:: ::hug.:: | | Ελένη Καιγή
19-07-2008 @ 03:45 | Φανταστικό, απρόβλεπτο, συναρπαστικό λέμε!
συγχαρητήρια! | | artista_k
19-07-2008 @ 06:56 | Γιατί δεν με λυπάσαι βρε κορίτσι μου; Είναι μέρα αυτή που καίει ο κάμπος να κάτσω να σκεφτώ; Αιντε και να κάτσω πόσο να σκεφτώ... ως πού να φτάσω;;; ::huh.:: Πού να σ' ανταμώσω; ::lost.:: | | ivikos
19-07-2008 @ 08:25 | ....Αμήχανος και σκεπτικός
με μια γραφίδα ξόβεργα
και σκέψη καταδότη.....
Κι εσύ Καλοκαιριάτικα βάλθηκες να μας αποτελειώσεις!!!!!!!!!
Στελλάκι
είσαι αχτύπητη
η πένα σου είναι μαγική, δεν σε χορταίνω.........
ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Θεττάλια
20-07-2008 @ 13:03 | Αγαπητή μου, ένα ιδιόμορφο και πρωτότυπο θέμα. Μόνο κάποιος που έζησε τέτοια εικόνα (και είναι φυσικά ικανός στο να εκφράζεται), μπορεί να την περιγράψει. Εντυπωσιάστηκα, γιατί είναι και καλογραμμένο. Πάντα τέτοια, πάντα πρωτότυπα! ::hug.:: | | ίλιγγος
13-08-2008 @ 12:55 | Αυτό το ήξερα για τους ζωγράφους, φωτογράφους, συγγραφείς. Για τους ποιητές; Με ξάφνιασες. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
