| |
έχεις προσέξει όταν στο σπίτι ο ήλιος μπαίνει
μυριάδες που αιωρούνται σωματίδια σκόνης
έτσι σαν να μαι, σε βυθό που όλο βαθαίνει
που όσο ανεβαίνει η στάθμη, τόσο με σκοτώνει
έχεις προσέξει τις γραμμές στο μέτωπό μου
βαθιές , παράλληλες που ο χρόνος έχει σκάψει
μα τι έχω χάσει αλήθεια ; τι είναι ακόμη εμπρός μου
ποιος να το πει, ποιος να το βρει, ποιος να το ψάξει;
έχεις προσέξει όταν το πέλαος τρικυμίζει
στο έλεός του τα νησιά που αφήνονται έρμα
κι αν θέλει σώα τ’ αφήνει , αν θέλει τα ποντίζει
έτσι αισθάνομαι σε κάθε ήλιου γέρμα …
μα εκεί που ο νους μου είχε αρχίσει να λυγίζει
να! μια σελήνη μπαίνει ξάφνου στην τροχιά μου
κι όπως τριγύρω από το κέντρο μου γυρίζει
βρίσκω τη δύναμη να σπάσω τα δεσμά μου
κι ενώ ζωή, είμαι μια μονάδα στο άθροισμά σου
κι ενώ το σώμα μου ειν’ ταγμένο του θανάτου
βρίσκω τη δύναμη και στέκομαι μπροστά σου
με την υπεροψία, στα μάτια, του αθανάτου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
