| |
[I][B]Τα χρόνια σου τα έφαγε η αλμύρα
Κι ούτε που γνώριζες τι σου γράφε η μοίρα
Υγρός ο τάφος σου κρύα η φυλακή σου
Όταν θα έρθει η ώρα σου το φόβο εκδικήσου
Τα όνειρα σου κρέμασες στο μεσιανό κατάρτι
Λιμάνι πάντα έψαχνες πάνω σε τρύπιο χάρτη
Έκλαιγες μα δε σ’ άκουγαν ποτέ οι σύντροφοι σου
Την πόρτα σαν αντίκριζες εσύ του παραδείσου
Στου παραδείσου τα στενά λημέρια ταξιδεύεις
Και τις γωνιές της κόλασης εσύ τις προσπερνάς
Πάνω στη θάλασσα τα χρόνια παγιδεύεις
Και ένα τσιγάρο σέρτικο το θάνατο κερνάς
Τα χρόνια σου τα ξόδεψες άσπρισαν τα μαλλιά σου
Τη μοίρα δεν φοβόσουν, άκουγες την καρδιά σου
Υγρός ο τάφος σου θαλασσινό καμίνι
Όσα κι αν είδες στη ζωή τίποτα δε θα μείνει
Πάνω στη θάλασσα έζησες και πεθαίνεις
Και να σε πάρουν τα νερά τα μαύρα περιμένεις
Το γέρικο κορμί σου εκεί να το αφήσεις
Και τις σειρήνες της θαλάσσης ν’ αψηφήσεις[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
