Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μονόλογος
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269420 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μονόλογος
 ...στη Β και το Μ που κλείνουν 3 χρόνια σήμερα...με την αγάπη μου....
 
Μια μέρα χαράς σαν κι αυτή πώς η μνήμη
Πετά, προχωρά και με δάκρυα σε φέρνει
Σ’ αυτό το σκαλί που η ψυχή σου δε βγαίνει
Πνιγμένη η κραυγή στο λαιμό σου ‘χει μείνει

Μια μέρα χαράς θα ‘πρεπε να γιορτάζεις
Τραγούδια να λες τα κεριά σα θα σβήνουν
Γλυκιά η προσμονή του ονείρου εκείνου
Τι όμορφα όλα που ήταν τότε – σπαράζεις

Τρελό το μυαλό στη χαρά ξεκινάει
Μα μόλις στην πρώτη στροφή πια τη χάνει
Σαν άγριο θεριό σε κλουβί τώρα κάνει
Τι αγιάτρευτη είναι η πληγή και πονάει

Τα γέλια θυμάται, την τόση αγάπη
Και σαν το χαστούκι χτυπάει ο χρόνος
Που κάποιος θα λείπει ο αβάσταχτος πόνος
Τα γέλια σωπάσαν, χαθήκαν στα βάθη

Τρελό το μυαλό, τη χαρά και στη θλίψη
Γυρεύει και βρίσκει κι ας είναι στο βάθος
Λειψή, στοιχειωμένη, λουσμένη στο λάθος
Θηλιά στο λαιμό σου, σχεδόν σ’ έχει πνίξει

Πού είναι η ανάσα που χρόνια γυρεύεις;
Δεν έχεις αέρα, δεν έχεις νερό
Μονάχα δακρύζεις με ένα στεναγμό
Μονάχη γυρίζεις, μονάχη παλεύεις

Τρελό μου μυαλό, πάλι εγώ θα κινήσω
Από τη χαρά, απ’ τον πόνο, απ’ όπου
Κι αν είναι σκληρή η ζωή του ανθρώπου
Σαν άνθρωπος λέω σκληρά να τη ζήσω…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...σκέτη νούμερο...(της μητρός μου)
 
Nefeligeretis
22-07-2008 @ 23:31
Συγκλονιστικό τέλος
σκληρή ζωή, σκληρή ζήση!
Αριστούργημα Εφη, μπράβο σου.
::hug.:: ::smile.::
balistreri
22-07-2008 @ 23:32
...ενός τρελού;
swordfish
22-07-2008 @ 23:48
Θα συμφωνήσω με τον Κώστα! Δυνατό το τελείωμά του! ::yes.:: ::kiss.::
Xωρολάτρης
23-07-2008 @ 01:19
Πραγματικά πολύ ωραίο...Ενα υπερθετικό τοπίο αισθημάτων αισθήσεων,αναμνήσεων και μια σκόρπια αναζήτηση χαράς στα τρίσβαθα του νου...Σημείο επόμενης αφής η αρχή μιας σκληρής ζωής που σκληρά θα βιωθεί καθώς της πρέπει..ή μήπως όχι τελικά Εφη;
φραγκοσυριανος
23-07-2008 @ 01:38
Πού είναι η ανάσα που χρόνια γυρεύεις;
Δεν έχεις αέρα, δεν έχεις νερό
Μονάχα δακρύζεις με ένα στεναγμό
Μονάχη γυρίζεις, μονάχη παλεύεις

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ... ::kiss.:: ::up.:: ::hug.::
Γιώργος Θαλάσσης
23-07-2008 @ 02:22
καλο
ισκαντάρ
23-07-2008 @ 04:15
Πολυ ωραια η αφιερωση σου
justawoman
23-07-2008 @ 04:19
Οι δύο τελευταίοι σου στίχοι
δικαιώνουν όλο το ποίημα

Ιδαίτερο, καλογραμμένο, ξεχωριστό! ::smile.::
Ναταλία...
23-07-2008 @ 05:14
Τρελό μου μυαλό, πάλι εγώ θα κινήσω
Από τη χαρά, απ’ τον πόνο, απ’ όπου
Κι αν είναι σκληρή η ζωή του ανθρώπου
Σαν άνθρωπος λέω σκληρά να τη ζήσω…

::up.:: ::up.:: ::up.::
ΑΝΤΗΣ
23-07-2008 @ 08:46
φοβερο,τελειο
karpox
23-07-2008 @ 11:32
Τρελό μου μυαλό, πάλι εγώ θα κινήσω
Από τη χαρά, απ’ τον πόνο, απ’ όπου
Κι αν είναι σκληρή η ζωή του ανθρώπου
Σαν άνθρωπος λέω σκληρά να τη ζήσω…

ετσι γιατι αλλιως χανομαστε.......

::up.:: ::up.:: ::up.::
de la flores
28-07-2008 @ 00:01
................................................... ::hug.::

Το ποιήμα σου είναι εξαιρετικό.

Μαλακά να τη ζήσεις. Τελικά νομίζω ότι το μεγάλο μυστικό είναι η ευκαμψία και η ευελιξία.

::wink.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο