| |
Κάποτε άγνωστο γιατί
σένα καλούν στο φως ψυχή
με το καλό ή με το στανιό
μια πόρτα έκλεισε και μπήκες
πίσω σου η κραυγή αντηχεί
απ' τα υπόγεια της λήθης
μ' ωδίνες εμφανίστηκες ξανά
αναμέσα σε δυό λαγόνια
σε δυό πόδια σε έστησαν
και σου φορέσαν πανταλόνια
Η μάνα θέλοντας και μη
ο πρώτος γίνεται ο γιούδας
σε πούλησε μια Κυριακή
απ' τα πολλά βαρίδια
και η τιμή που έπιασες
εικοσιεννιά αργύρια
Ξακουστοί κύρηδες σοφοί
οι νέοι σου αφεντάδες
όταν στασίασες
θαλερή
σε πέταξαν
στου πλοίου το αμπάρι
σε πότισαν θάλασσας νερό
σε τάισαν ζεστό ζυμάρι
άτιτλη σε ξεμπάρκαραν
στου λιμανιού το σμάρι
Μέσα στη τζούγκλα
σ' αμολούν
με μια μόνο μασέτα
σου λένε σκότωσε να φας
και κλέψε για να έχεις
οι πιονιέροι της χαράς
πώς πρώτοι βρώθησαν κατέχεις
απ' τα θεριά της λογικής
απ' τα στοιχειά της χρήσης
εκμηδενίστηκαν
Μα όποιος το θεριό κοιτά
θεριεύει ο ίδιος και κορώνει
σ' αιχμαλώτιζει σα το ζο
ταμπάκης πόνος
εσύ σίδερο καυτό
ο πόθος το σφυρί
η μοναξιά αμόνι
σε κατεργάστηκαν
Σε ξάγναντα που τριγυρνάς
της κτίσης συ ξακρίδι
όπου πηγαίνεις και όπου πας
ξεφτιλισμένο μπιχλιμπίδι
στων λωτοφάγων τους τεκέδες
σε βρίσκουν
του κόσμου αυτού
οι στρατολόγοι
μιας πατρίδας
μιας θρησκείας
μιας ιδέας
μιας αγάπης
μιας τέχνης
μιας συνήθειας
μιας πιστήμης
μιας απάτης
βάζουν μπροστά σου
τη χαρτούρα και υπογράφεις
Σου λένε μεις πάμε μακριά
να δώσουμε μεγάλη μάχη
μα το συμβόλαιο το γράφει
σε καβαλάνε να τους πας
πουλάν το αίμα σου στο δρόμο
ησύχαζε και μη κλωτσάς
το διαγούμι για όλους φτάνει
μα σαν η μαύρη ώρα σημάνει
πάντα σε ρίχνουν
στο πρώτο ξεγραμμένο κύμα
στην πρώτη τη γραμμή
ανδρεία δεν υπάρχει μόνο κρίμα
αν μπροστά τρέξεις
καρφώνεσαι στης ματαιοδοξίας
τις λόγχες
αν λιποταχτήσεις
πάλι ασώματη
η τύψη σε πετά
σε μια υπόγα
μισθοφόρισσα ψυχή
τάχα δε το μάθες ακόμα
για να λευθερωθείς
πέσε στη λεπίδα του τώρα
αυτοκτόνα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
