| |
| | Λούνα Παρκ |  | | |
Μυρωδιά φθαρμένου
Στα ρουθούνια.
Στάχτη,
Ξαπλωμένη στα ερείπια,
Ανασηκώνεται
Με χρυσασημένιους
Αργούς ρυθμούς.
Ακτίνες ηλίου κοντράρουν
Σκουριάρμενες σπίθες ρόδας.
Ίχνη από γέλιο, κίνηση, ζωή
Από καλύτερες μέρες
Που δε θα ξανάρθουν ποτέ
Φέρνουν νοσταλγία.
Και η ακινησία
Του τοπίου
Ψιθυρίζει
Παλιές ιστορίες,
Σιγοτραγουδά
Ξεχασμένες μελωδίες
Και το φάντασμα
Κάποιου ονείρου,
Καθισμένο στη κούνια
Σου χαμόγελα,
Σε φωνάζει...
Μα φάντασμα δεν είναι,
Αλλά ένας τρελός
Που απλώς
Περιμένει,
Επιμένει,
Υπομένει...
ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Απ'όλα όσα είπα και δεν είπα, το σημαντικότερο ήταν αυτό που κανείς δεν κατάλαβε. | | | |
|
justawoman
28-07-2008 @ 02:59 | Πω πω απαισιοδοξία καλοκαιριάτικα ::oh.::
Αφού υπομένει κι επιμένει... θα γυρίσει
Καλό ::smile.:: | | Ναταλία...
28-07-2008 @ 03:32 | Μα φάντασμα δεν είναι,
Αλλά ένας τρελός
Που απλώς
Περιμένει,
Επιμένει,
Υπομένει...
::hug.:: ::kiss.:: για τον τρελό ::yes.:: | | TarTears
28-07-2008 @ 09:59 | agaphmeno...mpravo sou... | | poetryf
09-09-2008 @ 14:30 | Μου αρέσεις... είναι γεγονός! ::wink.:: | | dimi.gr
27-09-2008 @ 01:23 | Όμορφες και μελαγχολικές εικόνες που αναπολούν
αλλοτινους καιρους...
Μπράβο! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
