Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131210 Τραγούδια, 269570 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Σώπα Τα κλαριά πεθαίνουν σιωπηλά
 Θέλει χίλια χρόνια να σιγοβράζει το ξόρκι του φλοιού.
 
Περπάτησα.
Άρχισα να ανεβαίνω στο λόφο.
Πλησίαζα όλο και πιο κοντά.
Δε θυμάμαι αν ήταν μέρα ή σούρουπο.
Πάντως δεν ήταν πρωί.
Το τοπίο θόλωσε στα μάτια μου
Μα την καινούρια λίμνη δεν τη γέμισαν τα δάκρυά μου
Ήρθα να βρω τα κλαδιά που σε πήραν.
Πλησίαζα.
Να η στροφή που κόντεψα να αναποδογυρίσω το μαζντάκι.
Να ήταν πριν ή μετά;
Τραγουδούσες κι έτρωγες μύγδαλα.
Από οδηγός συνοδηγός στο ταξίδι μου
Για να πηγαίνω όπως ήθελα εγώ, όχι εσύ.
Τα πόδια μου καρφωμένα στον αμπελώνα.
Οι εικόνες μου ήδη στα κλαριά.
Να ήταν εκείνο το δέντρο που σκαρφάλωσα για κόλλα;
Ώρες περίμενα να με κατεβάσεις.
Εύκολα ανεβαίνει κανείς μα η κατρακύλα ίλιγγος.
Να, εδώ μου είπες πάτα το.
Σταφίδα οι αναμνήσεις τρώγονται ξερές.
Να ήταν το άλλο δέντρο;
Εκείνο που καθίσαμε να φάμε αφού έσβησες
Τη φωτιά που βάλαμε;
Δεν μας φώναξες.
Βλέπω ακόμα τη λίμνη.
Ακίνητη σαν τ’ αδάκρυτα μάτια μου.
Τα εσωτερικά ρεύματα αέναα κινούνται.
Λίγο ακόμα. Μπορείς.
Κυκλωτικός ο πόνος σφίγγει τον κλοιό.
Για σένα πονάω ή για μένα;
Το μαθα τότε. Ο θάνατος είναι ένας νάρκισσος
παλιοεγωιστής.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα.
Γιατί εδώ.
Γιατί εδώ που μ’ έδενες με τη ζωή που ήθελες.
Σώπα Τα κλαριά πεθαίνουν σιωπηλά.
Κουνήσου! Μπορείς! Φοβάσαι;
Οι μυγδαλιές δεν είναι ανθισμένες.
Δεν ξεφλουδίζω τίποτα πια.
Ούτε καν αποξηραίνω το αντίο μου.
Ήθελα απλά να δω πώς ήταν ο ουρανός σου.
Θα μου κρατήσεις το χέρι;
Δε βλέπω τίποτα πια.
Σίγουρα, δεν ήταν πρωί.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Οικογένεια
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κάθε μέρα με χάνω http://www.asterotropio.blogspot.com/
 
EΡΩΤΙΚΟΣ
29-07-2008 @ 02:46
Ούτε καν αποξηραίνω το αντίο μου.
Ήθελα απλά να δω πώς ήταν ο ουρανός σου.
Θα μου κρατήσεις το χέρι;
Δε βλέπω τίποτα πια.


με ταξιδεψες..................
το υπέροχο ...φαντάζει λίγο.......
::love.:: ::love.:: ::love.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
29-07-2008 @ 02:54
«Παράξενο το μίλημα των λουλουδιών που σπέρνουμε στους τάφους
Λουλούδια παν στο μνήμα των να σπείρης θέλεις,
Τώρα που των ιδεών το άνθισμα θάφτηκε μέσ’ το χώμα;
Σπείρε τα.
Πιο δυνατά θα πεταχτούν και πι’ όμορφα θα λάμπουν
σαν απ’ το χέρι σου, κυρά, καλή φροντίδα θα ’βρουν.
Κι όσο φουντώνει η φυλλωσιά και πιο πολύ φυτρώνει
τόσο και πιο πολύ βαθιά η ρίζα των θ’ απλώνει
ώσπου να φτάσει στο κορμί κάτω που θα σαπίζει
πιο περισσά για να τραφή και πιο πολύ ν’ ανθίζει».
Κυριάκος Μάτσης.
είπα να το μοιραστώ κι αυτό μαζί σας.
Maria Olsen
29-07-2008 @ 03:41
Mia uperoxi afigisi...
deti
29-07-2008 @ 03:49
Μυστηριώδες! Έχω τη μυρωδιά εξοχής και λίμνης και το αίσθημα της σκανδαλιάς και της λησμονιάς..

Επίσης: "Δε θυμάμαι αν ήταν μέρα ή σούρουπο.
Πάντως δεν ήταν πρωί."
Μ'άρεσε πάααααρα πολύ!!!

Καλημέρα! ::up.:: ::smile.:: ::hug.::
guesswho
29-07-2008 @ 06:00
Κι ο πόνος νάρκισσος είναι.... και τα γιατί, κι οι αναμνήσεις.
Ρε Τζενάκι.... μια ::hug.:: μόνο.
Masvidal
27-08-2008 @ 01:12
Συντομες φρασεις-εκφρασεις,ποιητικες δροσοσταλιδες.Ομορφο!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο