| |
Εδώ που βρίσκομαι ο ουρανός προσπαθεί
να ξαστερώσει όλο το πρωί.Ένα αεροπλάνο
σέρνει μια διαφήμηση για τσιγάρα
(οι απολαύσεις είναι επικίνδυνες) το θολό στόμα του
ήλιου ρουφάει τη μέρα μες τη καταχνιά.
Γυρεύω το τέλειο τραγούδι για σένα λές
και αυτό θα βοηθούσε!
Τι να τα κάνεις τώρα εσύ τα πετράδια;
τριανταφυλλένια η μαύρα μυτέρα η στρόγγυλα;
Γιατί να σου το υπενθυμίζω;Γιατί να βαραίνω
τα χέρια σου;
Εκεί που βρίσκεσαι
η αλήθεια δε ξέρω που βρίσκεσαι.
Ίσως στη πόλη
να γευματίζεις με μια θορυβώδη γυναικα,
ανεμοβρόχη,η ομπρέλα ξεχασμένη.
Κι ένα σωρό μηνύματα!
Όλο το απόγευμα αφαιρείς ονόματα απ΄ τη λίστα σου,
και σε βλέπω να μας διαγράφεις, να ξεφλουδίζεις στρώσεις
να φτάνεις κάτω-κάτω,ώς το ρυτιδωμένο φθαρμένο
λάκκο του εαυτού σου και μετά
να ξεκινάς,τόνους ελαφρύτερος σαν πλώρη της βάρκας χωρίς τη βάρκα
απο πίσω,και χωρίς καμιά γυναίκα μπροστά'
όχι πια γυναικεια στήθη στον άνεμο,ούτε μακριά μαλλιά σκαλισμένα στο ξύλο.
Μήν ανησυχείς.Ήδη πάνε βδομάδες που θρηνώ το χαμό σου ξαπλωμέμη στο κρεβάτι,ήδη θυμάμαι αυτό το καλοκαίρι,
σαν να έχει περάσει,και τον εαυτό μου σαν μια γυναίκα που νοίκιασε ένα δωμάτιο εδώ πρίν χρόνια
με το ραδιόφωνό της και το αντηλιακό,με το σωρό,
των βιβλίων της.
Ηταν εκείνη που ανατάραζε το θερμό κύμα της φυγής,
αδυνατισμένη απο τη νηστεία της αγάπης,
ελευθερη.Ελευθερη!
Αρχίζω να την ξεχνάω,αναρρωτιέμαι
άν στη γωνιά της ημέρας σου τα χρώματα
μου δεν ανατέλλουν ακόμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
