| |
spil †
31-07-2008 @ 14:31 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | dimi.gr
31-07-2008 @ 16:32 | Πραγματικά... υπέροχο! ::yes.:: | | φραγκοσυριανος
31-07-2008 @ 20:12 |
Έβρισκε πάντα διέξοδο στα αδιέξοδα. Η ειδικότης του!
Και τώρα κοίταζε σα μαγεμένος το γυμνό τοπίο των ματιών της.
'Θα 'θελα να ζούμε σ' εναν άλλο κόσμο' του είπε.
'Θα γίνει κι αυτό' της απάντησε.
Οι θάλασσες και τα γεφύρια του προσώπου της όριζαν ταξίδι
κι όλη η αχλύ η μετάρσια ενός φωτοστέφανου.
'Εμείς οι χοϊκοί λαμβάνουμε κάθε μέρα ψωμί.
Κι ακουμπάμε στο προσκεφάλι τα ονείρατάμας'.
Του φαινόνταν πως κινούσε με νήματα τους αγγέλους
ή πως την κινούσαν τούτοι.
Ας είναι ευλογημένα τα δέντρα κι ο Δημιουργός', είπε.
'Ας είναι'.
Να πέθαινε τώρα
που οι κάλυκες των ανθών
μοιράζαν υγρασία στα μαλλιά της
που η ασπίδα του χλωρού κι ανέγγιχτου ειρμού
κυλούσε πάνω της σαν ζωγραφιά σε λίμνια όψη.
Μα θαρρεί πως ο δρόμος του είναι αλλού
ανάμεσα στα κυπαρίσσια και στις αγέλες των λύκων
Κι αναστέλλει έτσι τον ερχομό του
κοιτώντας τα κίτρινα φεγγάρια στο πρυμναίο πρόσωπό της.
ΑΠΙΘΑΝΟ... ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
