Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Έτσι που τα'χω κάνει
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130461 Τραγούδια, 269384 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Έτσι που τα'χω κάνει
 χύμα ο στίχος, χύμα η σκέψη, χύμα το κύμμα και η θάλασσα
 
Τόσος πονοκέφαλος
χαράματα και πάλι να γεμίζω με οργιαστικές εφήμερες φαντασιώσεις
τόση δύναμη να χαραμίζεται σε άσκοπες εικόνες
δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο να γράφω...εξαντλήθηκα
διψώ!
Τόσος πόνος παντού στα κόκκαλα, στην πλάτη, στο σβέρκο, παντού
δεν μπορώ να ησυχάσω, πόσο μεγάλος αυτός ο πονοκέφαλος
χαράματα μου σημάδεψε από ψες τη μέρα
τόσο κενό!
πρέπει να σας αφήσω για τώρα
μα σήμερα ξέχασα να δημιουργήσω
δεν μπόρεσα να κάνω όσα ήθελα, να δω όσους επιθυμούσα,
να μιλήσω στους φίλους μου, να περπατήσω τη θάλασσα που τόσο λαχτάρησα
Ζω σε χρυσό κλουβί
έχω υπηρέτες που προσπαθώ να τους συμπεριφέρομαι ανθρώπινα
ό,τι ζητήσω το έχω
μα όταν κλείσει η πόρτα είμαι μόνος μου
και όλοι σε μένα υποκλίνονται
ζητώντας να βρουν μια θέση στο δικό τους παράδεισο
τόσος πονοκέφαλος
πρέπει κάποτε από τα πιο πάνω να ξεφύγω
να ζήσω απλά, κάπως αλλιώς από πιο πάνω
κάπως πιο ανθρώπινα, διαφορετικά
εσείς τι λέτε, να τολμήσω;


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
φραγκοσυριανος
31-07-2008 @ 20:18
Τόσος πονοκέφαλος
χαράματα και πάλι να γεμίζω με οργιαστικές εφήμερες φαντασιώσεις
τόση δύναμη να χαραμίζεται σε άσκοπες εικόνες
δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο να γράφω...εξαντλήθηκα
διψώ!
Τόσος πόνος παντού στα κόκκαλα, στην πλάτη, στο σβέρκο, παντού
δεν μπορώ να ησυχάσω, πόσο μεγάλος αυτός ο πονοκέφαλος
χαράματα μου σημάδεψε από ψες τη μέρα
τόσο κενό!
πρέπει να σας αφήσω για τώρα
μα σήμερα ξέχασα να δημιουργήσω
δεν μπόρεσα να κάνω όσα ήθελα, να δω όσους επιθυμούσα,
να μιλήσω στους φίλους μου, να περπατήσω τη θάλασσα που τόσο λαχτάρησα
Ζω σε χρυσό κλουβί
έχω υπηρέτες που προσπαθώ να τους συμπεριφέρομαι ανθρώπινα
ό,τι ζητήσω το έχω
μα όταν κλείσει η πόρτα είμαι μόνος μου
και όλοι σε μένα υποκλίνονται
ζητώντας να βρουν μια θέση στο δικό τους παράδεισο
τόσος πονοκέφαλος
πρέπει κάποτε από τα πιο πάνω να ξεφύγω
να ζήσω απλά, κάπως αλλιώς από πιο πάνω
κάπως πιο ανθρώπινα, διαφορετικά
εσείς τι λέτε, να τολμήσω;

::up.:: ::theos.:: ::up.::
velico
31-07-2008 @ 22:38
τόλμα πριν να ναι αργά...
υπάρχει και τέλμα....
poetryf
01-08-2008 @ 00:20
πόσο μου μοιάζεις!!!
Όποιος πονά ό,τι και να γράψει θα'χει Ψυχή...
Ναταλία...
01-08-2008 @ 05:26
Τόσος πόνος παντού στα κόκκαλα, στην πλάτη, στο σβέρκο, παντού
δεν μπορώ να ησυχάσω, πόσο μεγάλος αυτός ο πονοκέφαλος ::up.:: ::up.:: ::up.::
Efimeros
03-08-2008 @ 14:17
ευχαριστώ παιδιά για τα σχόλια και την υποστήριξη. Επι του παρόντος δεν μπορώ να κάνω τίποτα, μόνο να ελπίζω.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο