| |
ΣΙΝΕ ΦΛΥΑ 2
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Ήρθε το καλοκαίρι .Οι βραδιές είναι μαγευτικές και γενικά έχεις την αυξημένη τάση να βρεθείς έξω. Να γευτείς το άρωμα των λουλουδιών. Να κοιτάζεις με τις ώρες τα κύματα της θάλασσας. Να βυθίζεσαι σε ονειρικά ταξίδια. Να ελπίζεις ότι αυτό το καλοκαίρι θα σου φέρει κάτι το διαφορετικό. Στην άχαρη, άοσμη και άγευστη ζωή σου. Κάτι θα σπάσει την μονοτονία της καθημερινότητας σου.
Στην ομορφιά της νύχτας προσθέτει ιδιαίτερη γοητεία η βόλτα κάτω από τα δέντρα της εξοχής. Να βρεθείς με την παρέα σου κοντά στην φύση. Να πάς σε μία καλοκαιρινή συναυλία ή σε μία θεατρική παράσταση. Όταν βρίσκεσαι στην πόλη μία εξίσου καλή πρόταση ψυχαγωγίας είναι να πάς σε ένα θερινό σινεμά. Από τα λίγα που έχουνε μείνει .Στην Αττική.
Συμφωνήσαμε με την φίλη μου να πάμε σινεμά. Βρήκαμε και την κατάλληλη ταινία. Μία γλυκόπικρη αμερικάνικη κωμωδία. Θέλαμε να βρούμε κάποιο θερινό σινεμά δροσερό και αποφύγαμε να πάμε στο κέντρο. Δεν θέλαμε να δούμε τα μπαλκόνια γύρω μας, με ανοικτά παράθυρα, και ξέφρενους καυγάδες .Των ζευγαριών. Θέλαμε να ακούσουμε το κελάηδισμα των πουλιών και όχι τις κόρνες αυτοκινήτων. Θέλαμε να μεθύσουμε με το άρωμα του γιασεμί και των νυχτολούλουδων και όχι με τα καυσαέρια. Στην ιστοσελίδα με τα θερινά σινεμά βρήκα το σινε Φλύα.. Επειδή με το Χαλάνδρι έχω δεσμούς φιλίας σκέφτηκα ότι ήταν μία καλή ευκαιρία να πάμε εκεί .Έλεγξα ,στο χάρτη, προς τα πού πέφτει και για σιγουριά πήρα και το τηλέφωνο του σινεμά. Για να με κατατοπίσουνε .Καλύτερα.
Όπως πάντα δυσκολεύτηκα να βρω ταξί. Ως δια μαγείας μόλις ξεστόμιζα τον προορισμό μου φεύγανε. Μα καλέ μου, μα χρυσέ μου τίποτα αυτοί. Ανένδοτοι. Τελικά βρήκα ένα ταξί στο οποίο δήλωσα χαμηλόφωνα Πάτημα Χαλανδρίου. Με πήρε. Έτσι άρχισε το ταξίδι μας με απίστευτες προεκτάσεις και αποκαλύψεις. Πήραμε την Βείκου και στρίψαμε για το Χαλάνδρι .Περάσαμε από την Πλατεία Κένεντυ και πήραμε την Δουκίσης Πλακεντίας. Μετά μπήκαμε σε κάτι χωράφια και οικοδομές. Από κει και πέρα αγνοήθηκαν . Οι τύχες και υπάρξεις μας. Ο ταξιτζής είχε φανταστεί ότι εγώ ξέρω που είναι το σινεμά. Εγώ είχα φανταστεί ότι ξέρει. Την περιοχή. Και την πατήσαμε !
Η πραγματικότητα ήταν πολύ πιο σκληρή από όσο μπορούσα να φανταστώ. Τζάμπα έψαξα στον οδηγό των οδών που έχει κάθε ταξιτζής δίπλα του. Ο ίδιος έβλεπε πολύ καλά από μακριά, για να οδηγήσει ,αλλά δεν έβλεπε καλά από κοντά .Άρα ήταν φύση αδύνατη η επιλογή σωστής διαδρομής. Δεν έβλεπε ούτε τον χάρτη ούτε εμένα .Είχε νυχτώσει κιόλας. Με έπιασε πανικός όταν ο κύριος πρότεινε να κατέβω και να βρω μόνη μου. Το σινεμά και γενικά τον δρόμο επιστροφής μου. Στον πολιτισμό. Πήρα τηλέφωνο το σινεμά. Δεν απαντούσε κανένας. Ρωτήσαμε τον κόσμο γύρω μας. Κανένας δεν ήξερε .Που είναι και πώς μπορείς να φτάσεις. Στο σινεμά. Οι επιγραφές των δρόμων και ο φωτισμός ,στους δρόμους ,ήταν ανεπαρκείς για να μην πω ανύπαρκτοι. Η ώρα της έναρξης της προβολής πλησίαζε και εμείς ήμασταν σε ένα ταξί που δεν ήξερε που πάει και τι κάνει. Κάναμε ,μέσα στο σκοτάδι, κύκλους. Μετά από αρκετή ώρα φτάσαμε. Γεμάτη νεύρα ρώτησα για τι και πώς. Το τηλέφωνο ήταν χαλασμένο εδώ και ημέρες αλλά ο ΟΤΕ και οι υπηρεσίες του δήμου δεν είχαν μεριμνήσει . Ευτυχώς η προβολή είχε αργήσει και έτσι πρόλαβα να δω την ταινία. Από την αρχή. Ήτανε ανθρώπινη και με καλές ερμηνείες .Έτσι ανταμείφθηκα. Για τους κόπους μου. Όταν φεύγαμε ρώτησα πώς είναι δυνατών οι χαλανδριώτες να μην ξέρουν που είναι το δημοτικό τους ,θερινό σινεμά. Η απάντηση ήταν αποστομωτική. Δεν έρχονται επειδή δυσκολεύονται και οι ίδιοι. Να το εντοπίσουνε..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
