Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Για σένα ποιητή
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269434 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Για σένα ποιητή
 
Σπασμένα μέσα μου χρωματιστά μπουκάλια
καθρέφτες και φακοί
καλειδοσκόπια του χθες και του αύριο
Ναι! Είναι κοφτερά…

Το μολύβι μου λαβίδα , πιάνει τα κομμάτια ψηφίδες
τα κολλάει σε εικόνες αληθινές ή ψεύτικες;
Χορεύουνε μπροστά μου οι λέξεις
ακροβασία που κουράζει και λυτρώνει

Ναι , το μολύβι μου εικόνες φτιάχνει
εικόνες μωρά που μεγαλώνουν και με ξυπνούν τη νύχτα
Τα φροντίζω και ζητούν να πετάξουν στο κόσμο
Φοβάμαι μα επιμένουν!

Ας είναι… Βγαίνουμε σε περίπατους σιωπής
Οι άνθρωποι γύρω βιαστικοί
κάποιοι ματιές θα ρίξουν
οι πιο πολλοί δεν βλέπουν
κοιτούν μόνο τις βιτρίνες , ψώνια…

Κάποιοι κοιτούν με προσοχή
χαμογελούν ίσως φιλάρεσκα
στα καθρεφτάκια των εικόνων μου
κι εγώ το κάνω , ομολογώ
σαν τους γονείς που τα παιδιά τους καμαρώνουν
την αθανασία τους αναζητώντας
στο πόσο τους μοιάζουν
Κοινοτοπίες θα πεις
Όμως η ευτυχία παίζει κρυφτό με τις στιγμές της καθημερινότητας
Και τα φυλάω κάθε μέρα!

Ονειρεύομαι
Ξυπνάω και νοιώθω σαν μεταμεσονύχτιο κόκκινο φανάρι
σ’ έρημο δρόμο
Το παραβιάζουν όλοι σχεδόν , κοιτώντας πονηρά δεξιά-αριστερά
Ένας μεθυσμένος το αγκαλιάζει για λίγο , να ισορροπήσει
κι ένας σκύλος θα οσμιστεί , απλώς για να ουρήσει…

Το μολύβι με καλεί στις σπηλιές της σιωπής
ν’ αφουγκραστώ τον κόσμο
ν’ ακουμπήσω την πλάτη στους αιώνες ενός σταλαγμίτη…

Σπασμένα μέσα μου χρωματιστά μπουκάλια…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Η γλώσσα είναι ένας τρόπος για ν' αλλάξω...
 
poetryf
06-08-2008 @ 15:13
"την αθανασία τους αναζητώντας "
Νομίζω πως αυτός ο στίχος με σημάδεψε περισσότερο,
ίσως και εξαιτίας ιδίου ονόματος της υποφαινόμενης.
Όλο το ποίημα είναι μια κραυγή ποιητική.
Καλό ξημέρωμα!
φραγκοσυριανος
06-08-2008 @ 21:20
Κάποιοι κοιτούν με προσοχή
χαμογελούν ίσως φιλάρεσκα
στα καθρεφτάκια των εικόνων μου
κι εγώ το κάνω , ομολογώ
σαν τους γονείς που τα παιδιά τους καμαρώνουν
την αθανασία τους αναζητώντας
στο πόσο τους μοιάζουν
Κοινοτοπίες θα πεις
Όμως η ευτυχία παίζει κρυφτό με τις στιγμές της καθημερινότητας
Και τα φυλάω κάθε μέρα! ::up.:: ::theos.:: ::up.::
justawoman
06-08-2008 @ 23:11
Δεν είναι όμως πολύ ενδιαφέρον με όλα αυτά τα χρωματιστά γυαλιά να μπορείς κάθε φορά ν' ανασυνθέτεις κόσμους διαφορετικούς;
Ωραίο αυτό που διάβασα!
swordfish
07-08-2008 @ 00:36
Κάπου μες στο ποίημά σου με βρίσκω...πολύ καλό!!!
LADY KALAS
07-08-2008 @ 01:55
::oh.:: ΕΙΝΑΙ Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο! ! !
ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ ΤΟ'' ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΟΞΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ'' ΤΟΥ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ! ::up.:: ::hug.::
Ναταλία...
07-08-2008 @ 03:17
::yes.:: ::theos.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο