stixoi.info: Εσύ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	131228 Τραγούδια, 269573 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Εσύ

...

Εσύ που έφυγες νωρίς για άλλους τόπους
Για μαύρες θάλασσες.. για όνειρα θολά
Εσύ που γνώρισες ανίερους ανθρώπους
Π' ακρωτηρίασαν τα δυο σου τα φτερά...

Εσύ που σκόρπιζες στα χείλη το τραγούδι
Με μια της Άνοιξης ροδόχροη πνοή
Σαν το παρθένο της ανάμνησης λουλούδι
Έφυγες μόνος κι έρημος κάποιο πρωί...

Εσύ που γνώρισες την πιο γενναία μάνα
Κι έναν πατέρα που ανέστησε θεριό
Νωρίς ορέχθηκες του ουρανού το μάννα
Γιατί σιχάθηκες της γης το ρημαδιό...

Εσύ που τόλμησες τ' αστέρια να μεριάσεις
Και το φεγγάρι ν' αγκαλιάσεις τη νυχτιά
Έφυγες δίχως μια στιγμή να λογαριάσεις
Πως θα με έσφαζε το "δίχως" σου φριχτά...

Εσύ που θύμιζες ανάσα της αγάπης
Και στα φτερά σου ξαποσταίναν οι σιωπές
Γυμνός ανοίγονταν στα πόδια σου ο χάρτης
Να ταξιδεύεις στους αιθέρες τις φωνές...

Εσύ που έφυγες προτού να νιώσεις χάδι
Προτού του έρωτα το πάθος να χαρείς
Νωρίς βυθίστηκες στης λήθης το σκοτάδι
Κι έσβησες δίχως ένα βλέμμα της αυγής...

Εσύ που έλεγες πως θαύμα είν' ο κόσμος
Και κελαϊδούσες με το γέλιο στη θωριά
Άνθιζε μέντα στο κατόπι σου και δυόσμος
Και νυχτολούλουδο στης χλεύης τη μεριά...

Εσύ που τόλμησες ν' ανοίξεις τα πελάγη
Για τα δελφίνια της αγάπης τα τρελά
Εσύ που βγήκες νικητής σε κάθε μάχη
Κι έριξες φως στα άγρια νέφη τα θολά...

Εσύ κυνήγησες τα "θέλω" σου με σθένος
Τόσο που λύγισαν μονάχα τα "μπορεί"
Εσύ κατήργησες πριν γεννηθείς το μένος
Κι ήρθε γοργά η ευτυχία να σε βρει...

Εσύ επέστρεψες στα σπάργανα της νιότης
Μόνο και έρημο το γήρας μην σε βρει
Λες και σε γέννησε αγνά η αθωότης
Από μια μήτρα προδωμένη και πικρή...

Εσύ που μέθυσες στο πρώτο σου το γάλα
Με δίψα άσβεστη γι' απόσταγμα ζωής
Έμοιαζες ψάρι που το στένευε η γυάλα
Κι έσβησες άστρο μου νωρίς.. τόσο νωρίς...

Εσύ πως έφυγες.. δεν θέλω να πιστέψω
Σταλιά δεν πρόλαβα σιμά να σε χαρώ
Στο άδειο μνήμα την σιωπή σου.. πώς ν' αντέξω
Όταν την άγια σου ζωντάνια λαχταρώ ;...

Εσύ που έχτισες με θάρρος το κορμί σου
Κι ώρες ατένιζες βουβός τον ουρανό
Ποιά μάνα γη να αναπαύει το σκαρί σου
Ποιός να γεμίσει της ψυχής μου το κενό ;...

Εσύ που σώπασες.. κι ακόμη μου ψελλίζεις
Ζωή και θάνατο.. πώς πάντρεψες μεμιάς ;
Πώς το αντέχεις την καρδιά μου να ραγίζεις
Κερνώντας με μια συλλαβή της λησμονιάς ;...
...

Εσύ θα έπρεπε μαζί σου να με πάρεις
Στα δυο παρθένα σου ανέγγιχτα φτερά
Για μιαν Ελένη θυσιάστηκε ο Πάρης
Για της αγάπης τα "μπορώ" τα ιερά...

Εσύ κοιμάσαι.. κι εγώ ύπνο πια δεν έχω
Πώς να τολμήσω στη γαλήνη να δοθώ ;
Από του κόσμου τις φωνές θέλω ν' απέχω
Αυτή η νύχτα να περάσει.. κι ας χαθώ...

Εσύ δεν βλέπεις το μαράζι που με ζώνει
Ούτε τον πόνο πού 'χω κόμπο στο λαιμό
Κάθε μου σκέψη σε γυρεύει και ματώνει
Επέστρεψες δίχως να βιώσεις πηγαιμό...

Εσύ που θέλησες γελώντας να χορέψεις
Στη μαγεμένη πλησμονή των αστεριών
Εσύ που τόλμησες στερνά να με πιστέψεις
Πες μου.. σε ποιό να σε χωρέσω παρελθόν ;...

Εσύ που χάραξες ανέλπιδη πορεία
Πασχίζοντας μέσα στο φως να πορευθείς
Σε ποιάν ανίερη χαρίστηκες τελεία
Και δε νοστάλγησες τη νιότη να γευθείς ;...

Εσύ.. αρχή μου.. και πορεία δίχως τέρμα
Εσύ.. αγάπη.. έρωτας.. και χωρισμός
Εσύ του ήλιου η αυγή.. της δύσης γέρμα
Αφρός της θάλασσας.. και άπατος γκρεμός...

Ζωή και Θάνατος.. Εγώ.. δίχως Εσένα
Άδειο κουφάρι.. δίχως άνασα πνοής
Γυρεύω ίχνη παρηγόριας στα χαμένα
Και με βυθίζει μες στα Τάρταρα η γης...

Εσύ που γύρεψες στον ήλιο έναν ίσκιο
Να ξαποστάσεις απ' το θάμπος της ζωής
Άνιση μάχη έδωσες για ένα δίκιο
Και για την ύψιστη αξία της τιμής...

Εσύ ποτέ σου δεν αγόρασες φτιασίδια
Είχες στο βλέμμα σου ασήμι και χρυσό
Στα ματοτσίνορα πουλιά.. αητούς στα φρύδια
Και ένα μέτωπο μαρμάρινο.. λευκό...

Εσύ που σκόρπιζες φιλιά στο πέρασμά σου
Κι όλοι μεθούσαν στης θωριάς σου την αχλή
Φώλιαζαν ρόδινες ευχές στα μάγουλά σου
Με αθωότητα αγνή.. κι απαντοχή...

Εσύ μου έταζες ηλιόλουστα παλάτια
Και μια Σελήνη στον καθάριο ουρανό
Χίλια της Άνοιξης απέριττα καράτια
Γαλάζια πλήρωση στου νου μου το κενό...

Εσύ που γιόρταζες μαζί μου κάθε θλίψη
Και μετουσίαζες τον πόνο σε χαρά
Τόσο που έλεγα.. το πάθος θα με πνίξει
Προτού αλλάξει η ελπίδα μου φορά...

Εσύ μονάχα.. διαλεχτός απ' τους ανθρώπους
Ήσουν φερμένος από μέρη ιερά
Για να ραντίζεις μ' αντοχή τους μύριους μόχθους
Να ημερεύεις στα πελάγη τα νερά...

Εσύ που έπινες κρασί στο όνομά μου
Τώρα στυγνά μιαν απουσία με κερνάς
Και δραπετεύεις τις νυχτιές στα όνειρά μου
Και ανενόχλητος ξανά με τυραννάς...

Εσύ που έλεγες.. μαζί μου θα γεράσεις
Μ' άφησες μόνη στην τυφλή σου προσμονή
Κι εγώ στεκόμουν στη βροχή.. μήπως περάσεις
Σαν μια σταγόνα στην ανάγκη μου κι εσύ...

Μα τώρα θλίψη.. μοναξιά.. καημός.. και δάκρυ
Στην άδεια θέση σου οι μνήμες σπαρταρούν
Φεύγω λοιπόν.. για να κρυφτώ σε κάποιαν άκρη
Εκεί που όνειρο και θάνατος σιωπούν...

11-8-2008


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 11 Στα αγαπημένα: 3


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου

cobra35 10-08-2008 @ 23:29	kalhmera maria.einai teleio!!!!mpavo!! ::up.:: ::up.::
Μαρία Χ. 10-08-2008 @ 23:50	Καλημέρα σε όλους.. συγνώμη για την πολυλογία.. αλλά αφορμή στάθηκε ο άγριος φόνος του αγαπημένου μου καναρινιού από μια γάτα.. μέσα στο ίδιο του το κλουβί... ::cry.:: ::sad.:: ::cry.::
LADY KALAS 11-08-2008 @ 01:11	ΕΓΡΑΨΕΣ ΠΑΛΙ ΜΑΡΑΚΙ!!!!! ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ! ::up.:: ::theos.:: ::hug.::
santana 11-08-2008 @ 02:53	Μα τώρα θλίψη.. μοναξιά.. καημός.. και δάκρυ Στην άδεια θέση σου οι μνήμες σπαρταρούν... ::up.:: ::up.::
morrissey 11-08-2008 @ 08:36	Παρα πολυ ομορφο. Ειλικρινά. Βεβαια ο κοσμος βαριεται να διαβασει, στην ουσια δημοσιες σχεσεις κανει, γι'αυτό και τα τόσο λίγα σχόλια. Δεν πειράζει. Ειναι πανεμορφο.
Nikos Krideras 11-08-2008 @ 13:11	Ότι και να γράψω είναι λίγο μπράβο Μαρία!
CHRISTOS P 11-08-2008 @ 15:55	Πόσο ειλικρινά λυπάμαι Μαράκι μου ..
CHRISTOS P 11-08-2008 @ 16:36	.. υπέροχη (ακόμη και) στη θλίψη σου ! ::hug.::
swordfish 12-08-2008 @ 01:05	Πολύ καλό Μαράκι μέσα στη θλίψη του !!! ::kiss.::
bj-counter 13-08-2008 @ 13:59	Μαρία Χ. ήθελα να σου στείλω μήνυμα στον προσωπικό σου λογαριασμό , για να σου πω πιο λεπτομερώς πόσο πολύ μου άρεσε και πως ποτέ δεν περίμενα κάτι τόσο μεγάλο να είναι και ταυτόχρονα τόσο ωραίο Μπράβο!
bj-counter 13-08-2008 @ 14:00	Εννοείται ότι το έχω βάλει στα αγαπημένα μου!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο