| |
Τι παιχνίδια παίζεις με μένα
δεν μπορώ να καταλάβω τις στροφές του μυαλού σου
με παγώνεις στη ζεστή αγκαλιά σου
και με πνίγεις στου θανάτου τα φιλιά σου
μ' αγαπάς μου λες και κρατάς ανοικτό το μαστίγιο
με γειώνεις και μου δείχνεις του πολέμου τα σκαλιά
με παγώνεις στη ζεστή αγκαλιά σου
και με πνίγεις στου θανάτου τα φιλά σου
τώρα πιος φταίει κι ας πλανιέται το ερώτημα
στης κρύας σου καρδιάς τα σκοτάδια τ' αδυσώπητα
δεν έχει λύπηση δεν έχεις θεό
όλα τα τύλιξες στο πάτο στο βυθό
μιλάς ασύστολα μιλάς ασυνάρτητα
τα λόγια λίγα μα τα δόντια ορθάνοικτα
με νεύμα φλέβες και τις σάρκες ξαφρίζεις
εισαι το τέρας που όλους μας φοβίζεις
κάποιοι πατέρα στα κρυφά σ' ονομάσανε
άλλοι ξεδιάντροπα με σένα γελάσανε
πήραν τα άσπρα σου και πήγαν στα άστρα τους
και μεις μα../κες να κοιτάμε στα μάτια τους
τι να τα κάνω, τι να πω, τι να γίνει
αυτό το δίκαιο ακόμα με πνίγει
κλειστά τ' αφτιά στο δικό μου ξεπάστρεμα
βουβές φωνές κι αέρας ενάντια
μη λέτε άλλο για σχέσεις ανθρώπινες
τις έχω ζήσει και είναι επώδυνες
πάψε μην κλαις μη γελάς μη στολίζεσαι
ο άλλος φάγωμα εσένα λιμπίζεται
δεν θέλω άλλο αυτό τον κόσμο τον ψεύτικο
δεν θέλω εσένα τον καλό ή τον σέρτικο
θέλω αλήθεια και διψώ για κατανόηση
πριν με προλάβει στη γωνιά η παρανόηση
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
