Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το ανηφόρι
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269434 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το ανηφόρι
 
Με τρομάζει, σου λέω, αυτό το ανηφόρι
το όλο ομίχλη στενό και δύσβατο μονοπάτι
μοιάζουμε τώρα σαν δυο αχθοφόροι
που το βάρος τούς έχει στραβώσει την πλάτη

Μου λες, ο δρόμος σε λίγο τελειώνει, κρατήσου
έχουμε ήδη από χρόνια περάσει τη μέση.
Και τι θα δούμε, ρωτάω, από κείνη τη θέση.
Αν κοιτάξεις πίσω με καθαρή την ψυχή σου
θα αποφασίσεις, μου λες, αν τελικά σου αρέσει
η μεγάλη και κουραστική διαδρομή σου

Και αν κοιτάξω μπροστά, σε ρωτάω, τι θ’ αντικρίσω.
Αυτό, μου λες, δεν είναι γνωστό σε κανένα
ούτε κι εγώ μπορώ να σου το απαντήσω
κάποια πράγματα καλό είναι να μένουν κρυμμένα

Καθώς σε λίγο θα έρθει αναπόφευκτα το δείλι
τώρα που φτάνουμε στου ταξιδιού το ύστατο σκέλος
και η κούραση βαραίνει το κάθε μου μέλος
πες μου τουλάχιστον ποιο είν’ το όνομά σου, αιώνια φίλη.
Ναι, ήρθε η ώρα να το μάθεις, στου δρόμου το τέλος
«μοναξιά» με φωνάζουν, μου λες με τρεμάμενα χείλη



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 18
      Στα αγαπημένα: 5
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Έρωτας είναι να είσαι ευτυχισμένος με κάποιον, αγάπη να είσαι δυστυχισμένος χωρίς αυτόν
 
georgeabout
16-08-2008 @ 08:25
Πολύ όμορφο Ιππαρχε.Το δίνεις με ένα καταπληκτικό τρόπο και στο τέλος αφηνεις τον αναγνώστη άφωνο.
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ::up.:: ::up.:: ::up.::
Νικηφόρος Ουρανός
16-08-2008 @ 08:25
::up.::
karpox
16-08-2008 @ 08:30
ε ναι πικρη αληθεια.....
δοσμενη με το δικο σου μοναδικο τροπο!!
LADY KALAS
16-08-2008 @ 09:09
ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ,ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΟΥ!!
ΜΕ ΑΦΗΣΕΣ ΑΦΩΝΗ...ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΝΟΗΜΑΤΑ!!
ΠΟΛΥ ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ ::yes.:: ::theos.:: ::hug.::
armenisths
16-08-2008 @ 10:17
Καθώς σε λίγο θα έρθει αναπόφευκτα το δείλι
τώρα που φτάνουμε στου ταξιδιού το ύστατο σκέλος
και η κούραση βαραίνει το κάθε μου μέλος
πες μου τουλάχιστον ποιο είν’ το όνομά σου, αιώνια φίλη.
Ναι, ήρθε η ώρα να το μάθεις, στου δρόμου το τέλος
«μοναξιά» με φωνάζουν, μου λες με τρεμάμενα χείλη


τι να σχολιασω φιλε μου τι??? καταπλκηκτικοτατο!!!!!!!!!!!!
ασχολιαστο... υπεροχο.. το θαυμασμο μου .
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
georgeabout
16-08-2008 @ 11:29
Κράτα τους φιλους σου κοντά και τους εχθρούς κοντύτερα.
ALYZIOS
16-08-2008 @ 11:29
πολυ καλο!!!!! ::up.:: ::yes.::

παλι τα σκουλικια φιλε Δημητρη...
ατελειωτα ειναι...
ξερεις που ειναι η φωλια τους
ΕΛΕΑΝΝΑ
16-08-2008 @ 12:44
Μοναξιά ::yes.:: ::yes.:: πολύ καλό ::yes.::
panta smile
16-08-2008 @ 13:35

Και αν κοιτάξω μπροστά, σε ρωτάω, τι θ’ αντικρίσω.
Αυτό, μου λες, δεν είναι γνωστό σε κανένα
ούτε κι εγώ μπορώ να σου το απαντήσω
κάποια πράγματα καλό είναι να μένουν κρυμμένα
poly poly kalo mpravooooooooo!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ουτοπία
16-08-2008 @ 14:30
Από άλλη εποχή βγαλμένα τα ποιήματά σου. Έχουν κάτι τόσο οικείο σε μένα. Να είσαι καλά.
Xωρολάτρης
16-08-2008 @ 14:49
Τον αόρατο σύντροφο της μοναξιάς σου ,μοναξιά τον ελέγαν τελικά..και καλύτερα έτσι εκατό φορές γραμμένο σου λέω εγω τωρα....για να αδειάσει καμιά φορά επιτέλους η πελατεία των θλιβερών ταξιτζήδων καθώς κανουν πιάτσα στα στενά του αδειανού μυαλού τους..
Ναταλία...
17-08-2008 @ 00:31
Μου λες, ο δρόμος σε λίγο τελειώνει, κρατήσου
έχουμε ήδη από χρόνια περάσει τη μέση.
Και τι θα δούμε, ρωτάω, από κείνη τη θέση.
Αν κοιτάξεις πίσω με καθαρή την ψυχή σου
θα αποφασίσεις, μου λες, αν τελικά σου αρέσει
η μεγάλη και κουραστική διαδρομή σου

Πολύ με άγγιξε θαυμάσιο ::yes.:: ::up.::
Ιχνηλάτης
17-08-2008 @ 04:08
Η μοναξιά είναι μιά φίλη που πρέπει όλοι να την υμνήσουμε κάποια στιγμή.
aprobleptos
17-08-2008 @ 04:52

Καθώς σε λίγο θα έρθει αναπόφευκτα το δείλι
τώρα που φτάνουμε στου ταξιδιού το ύστατο σκέλος
και η κούραση βαραίνει το κάθε μου μέλος
πες μου τουλάχιστον ποιο είν’ το όνομά σου, αιώνια φίλη.
Ναι, ήρθε η ώρα να το μάθεις, στου δρόμου το τέλος
«μοναξιά» με φωνάζουν, μου λες με τρεμάμενα χείλη

υπεροχο! Φιλε Δημητρη ::up.:: ::yes.:: ::up.::
Maria Olsen
17-08-2008 @ 05:11
Πολύ αξιόλογο το ποίημά σου βρε Δημήτρη...
Δεν μπορώ καν να εκφράσω γιατί, αλλά έχει κάτι που σε μαγεύει και σαν θέμα, αλλά προπάντων σαν γραφή...
Μπράβο σου, πολύ αξιόλογη δημιουργία.
poetryf
17-08-2008 @ 07:43
Υπέροχο Δημήτρη μου, Υπέροχο!!!
Μου θύμισες το δικό μου ανηφόρι...
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=80140
Στ'αγαπημένα. . .
Helene52
17-08-2008 @ 23:28
Και αν κοιτάξω μπροστά, σε ρωτάω, τι θ’ αντικρίσω.
Αυτό, μου λες, δεν είναι γνωστό σε κανένα
ούτε κι εγώ μπορώ να σου το απαντήσω
κάποια πράγματα καλό είναι να μένουν κρυμμένα
Απλά .... υπέροχο θα πω και εγώ !!!!!
Την καλημέρα μου Δημήτρη και καλή εβδομάδα ::theos.:: ::up.:: ::hug.::
nuxtolouloudo
18-08-2008 @ 06:47
Δημήτρη άρχισες πάλι να με αφήνεις χωρίς λόγια, χωρίς να ξέρω τι να πω....Νομίζω ότι είσαι γεννημένος για να γράφεις..Συνέχισε..... ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο