| |
[I][B]Μου λεν’ πως έχω ένα μυαλό φθηνό διεστραμμένο
Κι όπου φυσήξει ο άνεμος πάντα εγώ πηγαίνω
Ρεμάλι είμαι βρομερό ψυχρώ και σιχαμένο
Που το κορμί πολύ βαθιά έχω στιγματισμένο
Μα ψέματα είναι όλα αυτά και κατασκευασμένα
Αυτά που έκανα εγώ, γι’ αυτούς είναι χαμένα
Ταξίδεψα απ’ τον ινδικό στη μακρινή Γαλλία
Σε κάθε λιμάνι έφτιαξα μια δυνατή φιλία
Μου λεν’ γι’ αυτά που έκανα θα είχα αυτοκτονήσει
Πως είμαι όμως δυνατός όλοι έχουν λησμονήσει
Με δέρναμε τα κύματα μ’ έπνιγαν τα Πελάη
Αν δεν βρεθούν στη θέση μου κάνεις να μην μιλάει
Πολλά λιμάνια γνώρισα με άδειο πορτοφόλι
Γυναίκες ερωτεύτηκα σε κάθε μια πόλη
Μα μια αγάπησα βαθιά την είχα φύλακά μου
Έφυγε απ’ τα χέρια μου σαν χίλιους κόκκους Άμμου
Μου λεν’ όλοι οι φίλοι μου αυτήν να την ξεχάσω
Πριν να λασκάρει η βίδα μου και το μυαλό μου χάσω
Μα δεν αντέχω μακριά να βρίσκομαι από ‘κείνη
Είναι ότι ομορφότερο μου έχει απομείνει
Να την ξεχάσω πάλεψα μ’ ένα μπουκάλι μπύρα
Όμως φαρμάκι κέρδισα και στενοχώρια πήρα
Δυο ινδιάνοι μου έφτιαξαν από φτερά καπέλο
Και πάνω στο μεθύσι μου ένιωσα πως τη θέλω
Μου λεν’ γυναίκα είναι φθηνή και δεν αξίζει τόσο
Μα με το ίδιο νόμισμα εγώ θα τους πληρώσω
Το στόμα μου μένει βουβό το μάτι αγριεμένο
Και στο λαιμό μικρό σουγιά φυλάω κρεμασμένο
Ο λογισμός μου σταματά το μάτι μου χαζεύει
Και μια φωτογραφία της, τις νύχτες με παιδεύει
Μες’ στα πορνεία ξενυχτώ κομμάτια έχω πέσει
Ίσως μια μέρα ο θεός να μ’ έχει συχωρέσει...
Με λεν’ ξεφτιλα άρρωστο με βλέπουν και ουρλιάζουν
Τις νύχτες μες’ τον ύπνο τους πηγαίνω και τρομάζουν
Αυτήν είν’ η ιστορία μου τη μέρα την κοιτάζω
Βουρκώνω και μελαγχολώ όμως δεν την αλλάζω
Δεν θέλω με κανέναν σας ποτέ εγώ να μοιάζω...
Όσο κι αν βουλιάζω…[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
