Είσαι ωραία σαν Θεά αγαπημένη
Οι εβονίτες των ματιών σου
Κάθε που θ’αναφτερίσουν τα βλέφαρα
Διώχνωντας το μελαγχολικό σύγνεφο
Που τους σκεπάζει
Λάμπουν ζωή και πόθους
Τα λυτά μαλλιά σου
Σελινωτό ξανθό σκοτάδι
Ερωτικά αγκαλιάζουν
Τα μαρμάρινα ρίγη
Π’αντιφέγγουν στα λαιμοτράχηλά σου
Απαλά τα δυό κύματα του στήθους
Αναφουσκώνουν
Απο την αύρα του πόθου και της ήβης
Με το ρουμπίνι της κορφής των
Νάχει γίνει
Βρυσομάνα αθανασίας
Είσαι ωραία αγαπημένη
Γιατί εσύ μόνη με συντρίβεις
Γιατί εσύ μόνη κεντρίζεις
Το άτι της φαντασίας μου
Γιατί εσύ μόνη μου φέρνεις
Της αγάπης το γλυκό πόνο
Πως να σε πώ,πως να σε πώ;
Που’σαι ο κισσός ο θεριεμένος
Η ρίζα που απ’το χώμα βγαίνει
Η γυμνή αγάπη που αγαπώ
Πως να σε πώ;
Είσαι ωραία σαν τον ανθό,σαν τη ζωή
Αγαπημένη
