stixoi.info: Ξημέρωσε Αγάπη μου

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ξημέρωσε Αγάπη μου

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130875 Τραγούδια, 269483 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ξημέρωσε Αγάπη μου

[align=left]Ξημέρωσε Αγάπη μου…
Κοίτα τα χρώματα που σκαρφαλώνουν στο περβάζι
και σαν τ’ αγγίζουμε γκριζάρουν ξαφνικά αργοπεθαίνοντας
μέσα στις αιμάτινες παλάμες μας.
Τα όνειρά τους ,γαμώτο, αργόσυρτα τρεκλίζουν, σακατεμένα όπως είναι,
σακατεμένα όπως μας τα παραδώσαν.

Ξημέρωσε Αγάπη μου…
Τις νύχτες που σ’ αγγίζω , φοβάμαι ο δειλός.
Συγχώρεσε με !!!
Δεν νιώθεις το χέρι μου να τρέμει σαν την κοιλιά σου ακουμπά ;
Τώρα που τα θαύματα στο κόσμο λιγοστέψαν
εσύ θαύματα απλόχερα μπορείς να μας χαρίσεις.
Φοβάμαι Αγάπη μου!
Φοβάμαι! Σ’ αυτό τον κόσμο που όλα δικά τους τα κρατήσαν.
Τις επαναστάσεις!
Την ποίηση!
Την έκφραση!
Τη μουσική!
Το δικαίωμα να ομιλούν μονάχα Αυτοί!
Εμείς δεν είχαμε Πολυτεχνεία για να προδώσουμε.
Εμείς δεν είχαμε Εμφυλίους για να μοιρολογήσουμε τα πεπρωμένα μας.
Μονάχα καρπούς έχουμε στα χέρια!
Αλλά χώμα καθαρό να φυτευτούν Αυτοί δεν μας αφήσαν.

Ξημέρωσε Αγάπη μου…
Χαμογέλα μου! Ακόμα και με στάχτες θα ζωγραφίσουμε Εμείς…
Κι αν πουν πως μοιάζουμε άτεχνοι κι ατέρμονοι στο κόσμο ,
τον κόσμο που οικοδόμησαν
μέσα από τα μάτια μας θα τους τον καθρεφτίσουμε.
Και θα τρομάξουν τόσο που σαν σκιές θα θελήσουν να κρυφτούν
και θα σιωπήσουν σαν νεκροί μες στην ζωή μας.

Ξημέρωσε Αγάπη μου.
Ξημέρωσε!
Και μη δακρύζεις…
Χειμώνας είναι…


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Κοινωνικά & Πολιτικά,Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

potius morri quam foedari...kalytera nekros para na zeis xwris timh

Maximus 21-08-2008 @ 01:50	Thx man :) vlepw foreses th maska hrwa tou Kavvadia...se paw :)
ΞΗΓΗΜΕΝΟΣ 21-08-2008 @ 08:59	Ξημέρωσε Αγάπη μου… Κοίτα τα χρώματα που σκαρφαλώνουν στο περβάζι και σαν τ’ αγγίζουμε γκριζάρουν ξαφνικά αργοπεθαίνοντας μέσα στις αιμάτινες παλάμες μας. Τα όνειρά τους ,γαμώτο, αργόσυρτα τρεκλίζουν, σακατεμένα όπως είναι, σακατεμένα όπως μας τα παραδώσαν. ::up.:: ::up.:: ::up.:: ΕΥΓΕ ΜΑΧΙΜUS !!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο