Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130938 Τραγούδια, 269494 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Νυχτοπουλια
 βολεμενοι....
 
Τρέχοντας στους έρημους και σκοτεινούς,
δρόμους της πόλης,
τ' αγρια μεσάνυχτα, είπαμε να παίξουμε,
το τελευταίο μας χαρτί...
Να χτυπήσουμε δυνατά τις ασφαλισμένες
πορτες απο τα σπιτια των" νοικοκυραίων"
ολο και κάποιος βρε αδελφε θα "ανησυχήσει"...
Αλλα τιποτα...
Φρούδες ελπίδες...
Δεν άνοιξε κανείς...
Ισως γιατι φοβήθηκαν...
Ισως γιατι δεν ήθελαν να "μπλέξουν"...
Ισως γιατι δεν ηθελαν να χαλασουν τον υπνο και την ησυχια τους..
Αλλοι γιατι δεν εχουν χρονο για τετοια....
Μερικοι ενοικοι ηταν γεροι , αλλοι στο σωμα,και αλλοι στην ψυχη,
και δεν ειχαν δυναμη.....
Επισης αρκετοι δεν μας αναγνωρισαν, "μα ποιοι ειναι αυτοι και τι ζητανε τετοια ωρα"
φωναζαν...
Ετσι μαζευτήκαμε και μεις στις πλατείες,
κάναμε κύκλους σαν τα νυχτοπούλια,
και κοιτάζαμε τα φωτισμένα δωμάτια των σπιτιών ,
σιγουρα πισω απο τις γριλιες,
πολλα περιεργα ματια μας παρακολουθουσαν.....
Καθως εσβηναν τα φωτα ενα -ενα,
σκοταδι στην ψυχή μας....
και κρυο, πολυ κρυο...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ΖΩ ΜΕ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ,ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΛΗΨΕΩΝ
 
iokasth
22-08-2008 @ 07:26
Ωραιότατο!!!
Όταν κρυώνει η ψυχή, το σώμα μας παγώνει..
κι΄ενα σκοτάδι αβυσσος μέσα μας τρυπώνει
και ετσι, εκεί, στα σκοτεινα, ως της ψυχής μας το κουκούλι
σεργιαναμε μοναχοί κραζοντας σαν το νυχτοπούλι..
Καλό Απόγευμα.
Ν.
nuxtolouloudo
22-08-2008 @ 09:19
::up.:: ::up.::
Πολύ καλό..
ALYZIOS
22-08-2008 @ 09:45
αφιερωμενο σε κατι νυχτοπουλια...που γεμιζουν τις πλατειες
τα βραδυα....που την ημερα τρεμουν τους βολεμενους με τις
κλειστες πορτες....
Θεττάλια
22-08-2008 @ 11:27
Αλύζιέ μου, τα Νυχτοπούλια σου απεικονίζουν πολύ ανάγλυφα την απομόνωση των ψυχών μας και την Εποχή τών χωρίς (φοβάμαι!) επιστροφή του υπέροχου συναισθήματος της αλληλομέριμνας.
Πουθενά επικοινωνία, πουθενά ακούμπισμα... πουθενά πλησίασμα...
Μόνο οι πέννες των ποιητών μπορούν ακόμα να κραυγάζουν τη σεληνιακή ψύξη!.......
Το ποίημά σου αδρό, πραγματικό, συγκινητικό!...
Nikos Krideras
22-08-2008 @ 12:43
::up.:: δέν ακούει κανείς φίλε μου!
Xωρολάτρης
22-08-2008 @ 15:07
Μάγος!!!!!
ALYZIOS
22-08-2008 @ 17:26

iokasth, nuxtolouloudo Αγνη, Νικολα ευχαριστω πολυ
Θεττάλια ποσο δικιο εχεις.....ποσο με καταλαβες ...ευχαριστω
να σαι καλα,
φιλε χωρολατρη......εισαι υπεροχος....


::hug.::
Helene52
23-08-2008 @ 11:50
Καταπληκτικό !!!!!!
Και το δικό μου ΜΠΡΑΒΟ και την καλησπέρα μου Alyzie
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο