| |
Είσαι στην μέση
Μέσα στο νερό βυθισμένη
Στη μέση της θάλασσας που όλοι ξέρουν
Αφημένη σε μια άκρη
Ξεχασμένη απ’ τους ανθρώπους σου
Φοβισμένη απ΄ τους εχθρούς σου
Που σε αγγίζουν
Τρέμεις λες και ξέρεις
Έδωσες πολλά
Μίλησες για πολλά
Αλλά και πάλι σε ξέχασαν
Ίσως μερικές φορές
Να σε ακούνε που φωνάζεις
Μόλις πάλι τα φώτα σβήσουν
Και ο χρόνος περάσει
Όλοι σε ξεχνούν
Για ακόμη μια φορά
Όλοι σε πληγώνουν
Μα εσύ δε μιλάς
Σε βλέπουν σαν κεκτημένο
Έχουν ξεχάσει πως τους φιλοξενείς
Είσαι η μητέρα του ξένιου
Αυτό είναι το λάθος
Όλοι πιστεύουν πως ο ξένιος χάθηκε
Και μαζί του χάθηκες και εσύ
Αλλά εσύ είσαι εδώ
Φυλάς καλά τα μυστικά του ξένιου
Που σε έμαθε να φιλοξενείς
Μη ξέχνα κάποιοι σε αγαπάνε και σε θυμούνται
Ίσως ένα από αυτούς να είμαι και εγώ
Κάποτε θα σε αφήσω στα χέρια των εχθρών σου
Που δεν θυμούνται τι τους έχεις δώσει
Σ΄ ευχαριστώ που με φιλοξενείς
Με έχεις αγκαλιάσει
Σαν παιδί σου
Και ας ξέρεις πως θα φύγω
Αλλά εσύ θα παραμείνεις
Στους αιώνες του κόσμου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
