| |
μεγάλωσα στο Φανάρι, εκεί που ο Βόσπορος συναντούσε τον κεράτιο, σχεδόν δίπλα στη γέφυρα του Γαλατά και η ιστορία που θα γράψω έχει να κάνει με τις ψυχές της πόλης που κάθε βράδυ περπατούσαν χειμώνα καλοκαίρι εκεί που κάποτε ήταν η μεγάλη άλυσος των βυζαντινών που ξεχώριζε την βασιλεύουσα από τον υπόλοιπο κόσμο σε καιρό πολέμου.
σ αυτή τη μεριά, στον κερατίου η βοή και η πολυκοσμία του Βοσπόρου δεν έχουν θέση, εδώ τα πράματα είναι ποιό ήσυχα ποιο ανθρώπινα, όταν περάσει κανείς τη γέφυρα του γαλατά και αφήσει πίσω του το πολύβοο Beyoglu και το εξ ίσου πολύβoο Takcim και μπεί στο Φανάρι και στην περιοχή του Sariderim, στο παραλιακό δρόμο του Φαναρίου, όλα αλλάζουν εκεί φεύγεις πλέον από τα καθημερινά της βιοπάλης και περνάς σε ένα άλλο επίπεδο σε εκείνο της μεταφυσικής, σ εκείνο της ανάμνησης. όριο μεταξύ των δύο αυτών κόσμων είναι η γέφυρα του Γαλατά.
η γέφυρα ου γαλατά δεν είναι τίποτα άλλο παρά εκτός ο τρόπος, ο τρόπος να ζεις και να αλλάζεις όλες τις συνηθειές σου, στέκει εκεί που κάποτε στεκόταν η χρυσή άλυσος των βυζαντινών και κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά, σε απομονόνει από τον κακό πόλεμο της βουής της Πόλης των τουριστών και των άσχετων, απο δώ και κάτω κουμάντο κάνουν οι ψυχές έρχεσε στο δικό τους κόσμο, εδώ θα ακούσεις, αν τα αφτιά της ψυχής σου είναι ανοιχτά, τα βήματα των ατοκρατόρων, των σουλτάνων, των πατριαρχών και τον ιμάμιδων εδώ οι δυο μεγάλοι πολιτισμοί που ακόμα, παρά τη θέληση πολλών, ζουν σ αυτή την μεριά του κόσμου, ο ελληνικός και ο τουρκικός, ανταμόνουν και κάνουν την καλύτερη παρέα.
αν ποτέ τίμιε αναγνώστη περάσεις από τη γέφυρα του Γαλατά απόγευμα κατά την ώρα του εσπερινού, στάσου για ένα λεπτό επάνω στη γέφυρα και αφουγκράσου, θ ακούσεις μια καμπάνα να χτυπάει, είναι η καμπάνα του αη-γιώργη, του πατριαρχείου και πραδίπλα θα ακούσεις τον ιμάμη να καλεί τους πιστούς στην απογευματινή προσευχή μια πανδεσία ήχων που ο ένας δεν μπορεί χωρίς τον άλλο αν πάψει η καμπάνα ο ιμάμης θα είναι μισός γιατι δε θα χει τον αντιφωνητή του, αν πάψει ο ιμάμης ο αη-γιώργης θα χάσει ένα πιστό σύντροφο στην σκλαβιά, βλέπεις τίμιε αναγνώστη μου το κοσμικό κράτος δεν άφησε πολλά περιθώρια σε καμοία θρησκεία.
σ αυτή τη γειτονιά μεγάλωσα, σ αυτή την γειτονιά έμαθα τα πρώτα μου λόγια και τα πρώτα τραγούδια μου και ένοιωσα τα πρώτα μου ερωτικά σκηρτήματα το πρώτο κάλεσα προς την ελευθερία
και αν ποτέ τα φέρει ο χρόνος σ αυτή την γειτονιά θέλω μετά απο καιρό να ξανα ζήσω. γιατί για τον Κεράτιο και τον Γαλατά τίμιε αναγνωστή ισχύει αυτό που είπε ο πέτρος στο χριστό κατά τη μεταμορφωση, "καλώς εστί ώδε ημάς είναι"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
