| |
| | 80ς |  | | |
Δεν ξέρω αλλά τα χρόνια αυτά…
Έχουν περάσει στη σφαίρα της μυθολογίας πια για μένα!
Ανάμεσα σε υπέροχες, αγέρωχες κοπέλες
που δίπλα μας γίνονταν γυναίκες
παρασέρνοντας και μας
στο τρελό χορό της σάρκας
ή εμείς αυτές …
Ποιος ξέρει?
Ποιος μπορεί να πει?
Εκεί ανάμεσα στις υπέροχες κοπέλες
με τα μεγάλα μάτια
και τις παρανοϊκές μηχανές
που μας στοίχειωναν
και ακόμα μας στοιχειώνουν,
αφήσαμε την αθωότητα, την ανεμελιά
και ίσως και το χιούμορ …
Όποιος δεν έζησε τέτοιους καιρούς,
απλά δεν έζησε …
Τότε που λιώναμε και λέγαμε κι άλλο
Τότε που αγαπούσαμε στα αλήθεια
Τότε που πεθαίναμε απ αγάπη
Τότε που πεθαίναμε στο δρόμο
προσπαθώντας να αποδείξουμε
ότι είμαστε άντρες…
Έπρεπε να δούμε πολλά,
για να καταλάβουμε ότι άντρας γίνεσαι μόνο μέσα
από μια γυναίκα.
Αλήθεια …
-Τι να χουν γίνει, τα κορίτσια που αγαπήσαμε …?
-Δεν θέλω να ξέρω ειλικρινά,
δεν θέλω …
Θέλω να τις θυμάμαι όπως τότε …
Φρέσκες, όμορφες, έξυπνες, γενναίες, ανεξάρτητες …
Ίσως γιατί δεν μπορώ να παραδεχτώ τι απέγινα εγώ
ο ίδιος …
Πόσο μου λείπουν οι φίλοι μου από τότε …
Πόσο μου λείπουν, οι κόντρες, τα πειράγματα
οι καυγάδες…
Πόσο μου λείπει ο ίλιγγος της 200αρας στη παραλιακή
Όχι ρε δεν είναι το ίδιο!
Έχω περάσει και με 300 από κει αλλά δεν είναι το ίδιο …
Τότε είχες κοινό!
Φίλους, γκόμενες, εχθρούς, ανταγωνιστές…
Σήμερα είσαι ακόμα ένας που προσπαθεί
να εντυπωσιάσει πεθαμένες ψυχές,
σε πεθαμένα κορμιά,
με πεθαμένους ρόλους
Στη χώρα των γυαλισμένων αυτοκινήτων και
της τσάμπα μαγκιάς…
Τότε δεν είχε δήθεν
Οι τσάμπα μάγκες έκλειναν διαμονή στο ΚΑΤ (ή και χειρότερα)
ενώ οι ντεκλαρέν γκόμενες κατέβαιναν βουρκωμένες
απ τις μηχανές μας κι έτρεχαν στη μαμά τους.
Ναι προσαρμόστηκα …
Έχω και δίπλωμα και ασφάλεια και άδεια και όλα.
Φοράω πάντα κράνος.
Μπορώ να οδηγώ ΚΑΙ αργά …
Όμως μέσα μου η φλόγα των 80ς δεν έσβησε ποτέ
Οι άλλοι έφυγαν …
Εγώ εδώ, είμαι ακόμα.
Να περιμένω ένα θαύμα που δεν έρχεται ποτέ …
Να τριγυρνώ νύχτα μονάχος στα σοκάκια,
στους δρόμους και στις λεωφόρους
αναπολώντας τους φίλους τους παλιούς
και τις γυναίκες που αγάπησα με τρέλα
Ναι το ξέρω ίσως να μαι και χαζός
μα όποιος δε γεύτηκε ζωή
δεν την επιθυμεί ποτέ του …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Δεν είναι η δόξα, δεν είναι τα λεφτά, είναι του δρόμου η χαρά ! | | | |
|
swordfish
28-08-2008 @ 07:00 | ''Σήμερα είσαι ακόμα ένας που προσπαθεί
να εντυπωσιάσει πεθαμένες ψυχές,
σε πεθαμένα κορμιά,
με πεθαμένους ρόλους
Στη χώρα των γυαλισμένων αυτοκινήτων και
της τσάμπα μαγκιάς…''
''μα όποιος δε γεύτηκε ζωή
δεν την επιθυμεί ποτέ του … ''
::up.:: ::up.:: | | Μπάμπης
28-08-2008 @ 08:33 | γέρασες φίλε μου. Σε λίγο θα αρχίσεις να γράφεις και στίχους στο www.stixoi.info ! | | tomas_to_tomari
28-08-2008 @ 08:42 | gia kati allo ektos apo thn zwh mesw twn mhxanwn grafeis? ::huh.:: | | KTiNoS
28-08-2008 @ 09:16 | 1 ΣΜΑΚ !
2 ::laugh.::
3 Άμα δε βαριέμαι....
Αλλά η ζωή μου είχε πάντα μηχανές και γυναίκες, οπότε είναι κάπως δύσκολο να τις βγάλω απ έξω … | | Δήμητρα
28-08-2008 @ 09:39 | Βρε Νίκο...θα σε περάσουμε για ευαίσθητο έτσι όπως πας!
Μου άρεσε...το παραδέχομαι! | | Α.Ε. ΕΠΕ
29-08-2008 @ 00:02 | Περασμένα μεγαλεία...
Κι εγώ ... γεροντομπασμένο σας βρίσκω | | KTiNoS
29-08-2008 @ 01:00 | I love you too ...
::razz2.::
Αλλά κι αν πέρασαν αυτά, άλλα πήραν τη θέση τους.
Η ζωή συνεχίζετε …
::wink.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
