| |
[font=georgia][color=black]Είναι το κύμα ‘
εχθρός και ήμερος πάλι και έως το τέλος των πάντων.
Επάνω ο ήλιος , κόμπος αποκίτρινος μαντηλιού που καλοκρύβει μελαγχόλιες.
Κι όλα τα γεννημένα στη θέση τους,
θαμμένα λουλούδια και σπαραγμένες δροσιές.
Μόνο οι εξουσίες του κόσμου
για το φθινόπωρο θα προελαύνουν,
σαν η λησμονιά, ανήθικα θα μας κρίνει,
με τις παλαιές τις φωτιές
που θρέφαμε, με ό,τι θεούς απέμειναν σε όρη βλοσυρά.
‘ Θα είναι πάλι το κύμα.
Και το ίδιο κύμα που με νησιά ανακατεμένο σβήσαμε
στην κοιλιά του κήτους
που λέγαν έρωτα κάποιοι. μα εμείς με χορούς διασκεδάζαμε και με άλλα,
μες τους χοντρούς γαλαξίες που θα αναπαύονται ακόμη στα σωθικά,
όπου η μουσική, δε λέω, θα είναι πια θολή μες το κοστούμι της,
μα οι αχτίνες του ρόδου που φύτρωσε ‘κει , δεν θα είναι κύμα...
Κάτι μακρινοί εξάδελφοι της θάλασσας μόνο..[/color][/font]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 4
| | | | | | | |
|
